غنی‌سازی مواد بسته بندی بر پایۀ زیست پلیمر رژیمی به وسیله عصاره زیست فعال گیاهان

Abstract

با توجّه به اهمیت عصاره‌های گیاهی و قرارگیری آن­ها در لیست GRAS بودن آن‌ها، اختلاط آن‌ها در بسته‌بندی­های از جنس پلی­مرهای زیستی رژیمی اخیراً مورد توجّه قرار گرفته است. پلی‌ساکاریدها(مانند کیتوزان، آلژینات) و پروتئین‌ها(مانند ایزوله پروتئین سویا و آب پنیر، ژلاتین و زئین)، به عنوان بستر پلی‌مر خوراکی هستند که از آن‌ها برای انتقال انواع عصاره‌های زیست‌فعال شامل عصاره چای سبز، هسته‌ انگور، زغال اخته و قره قاط استفاده می‌شود. علاوه بر این اثبات شده که عصاره‌های گیاهی باعث بهبود خصوصیات فیزیکوشیمیایی و زیست فعالی بسته­بندی شده و به این ترتیب می‌توانند کاربردهای کلی آن­ها اعم از خصوصیات فیزیکی، ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و فعالیت ضد میکروبی را در مواد غذایی افزایش دهند و به طور خلاصه شاخص­های مختلف محصولات نهایی شامل رنگ، بو، مزه و سایر خصوصیات را تعیین می‌کنند. شاخص­های اصلی شامل منشأ عصاره‌ها و بستر زیست‌پلی­مر(مثلاً فیلم حاصل از پروتئین یا پلی‌ساکارید که به عنوان بستر برای عصاره‌ها استفاده می‌شود)، ترکیب بسترهای پلی‌مری و عصاره‌ها و فرآوری مواد تشکیل­دهنده مورد استفاده می‌باشند. فعل و انفعالات میان بسترهای پلی‌مری و عصاره‌ها به خوبی شناخته شده­اند. علاوه بر آن مشخص شده که پلی‌فنول‌ها به عنوان یکی از ترکیبات کلیدی زیست‌فعال می‌باشند که می‌توانند در پیوند‌های هیدروژنی احتمالی که در این فعل و انفعالات نقش بسزایی را ایفا می‌کنند، شرکت نمایند. به هر حال مطالعات کمی در رابطه با ویژگی‌های ساختاری میان ترکیبات پلی‌فنولی خاص و بسترهای پلی­مری صورت گرفته است است. در این اینجا نیز سعی شده است که اثر عصاره‌های گیاهی روی بهبود خصوصیات فیزیکوشیمیایی زیست پلی­مر‌ها(خصوصیات مکانیکی و حسی)، بسترها و همچنین تأثیر عملکرد عصاره(به ویژه ظرفیت آنتی‌اکسیدانی و فعالیت ضد میکروبی) روی مواد حاصل مورد بازنگری قرار قرار گیرد.