چگونگی توسعه‌ دانش محتوایی- تربیتی برای تدریس ریاضی دانشگاهی

Abstract

<strong>چکیده: </strong>اعضای هیئت علمی دانشگاه در حرفه‌ خود، با سه نقش عمده‌ پژوهش، تدریس و خدمات درگیرند. تمرکز آموزش عالی بر پژوهش، موجب کم‌رنگ‌شدن تدریس در بین هیئت علمی شده و اطلاعات اندکی در مورد چیستی و چگونگیِ توسعه‌ دانش تدریسی در آموزش عالی، موجود است. از سوی دیگر دانش تدریس، نوعی از دانش عملی است و همین، باعث پیچیدگی مطالعه‌ آن شده است. مدل‌های مختلفی برای بررسی دانش عملی تدریس ارائه شده که پژوهش حاضر، مبتنی بر مدل دانش محتوایی- تربیتی انجام شد که با ماهیت رشته‌ای بودن تدریس در آموزش عالی، مطابقت دارد. این پژوهش با هدف بررسی چگونگی توسعه‌ دانش تدریسی استادان ریاضی و به روش پدیدارشناسی انجام شد و داده‌های آن، از طریق مصاحبه‌های نیمه‌ساختاری با تعدادی از مدرسان رشته ریاضی جمع‌آوری شد. نتایج این پژوهش نشان داد که اغلب مدرسان، از طریق الگوگیری، تکرار درس، جزوه‌ها و کتاب‌های ریاضی، دانشجویان، همکاران، تجربه‌های دوران دانشجویی، منابع و مستندات آموزشی و هدایت‌گری، دانش محتوایی- تربیتی خود را توسعه می‌دهد ومسیر این توسعه، از سمت دانش محتوایی به یادگیرنده است و توجه به این منابع در طول مسیر، برای توسعه‌ دانش محتوایی- تربیتی، نیاز به عامل دیگری به نام تأمل بر عمل دارد.