جواز «آموزش دربارۀ ادیان» از منظر فقه تربیتی *

Abstract

چند دهه است که در مقام نظر و عمل در جوامع چندفرهنگی و سکولار، «آموزش دربارۀ ادیان» به جای «آموزش دین» در تربیت دینی مطرح شده است. نوشتار حاضر درصدد است تا این اندیشه را به محک فقه تربیتی بنهد و ادلۀ جواز آن را ابداع و ارزیابی نماید. بر این اساس، هشت دلیل برای دفاع از جواز این اندیشه مطرح شد و در نهایت این نتیجه حاصل شد که «آموزش دیگر ادیان» به متربی مسلمان ذیل «تربیت اسلامی» به عنوان اولی مستحب و در مواردی واجب است.