مقایسه اثربخشی سه روش یادگیری مشارکتی بر مهارت های اجتماعی دانش‌آموزان دختر پایه دوم راهنمایی

Abstract

پژوهش حاضر با هدف مقایسه­ اثربخشی سه روش یادگیری مشارکتی (گروه­های پیشرفت تیمی دانش­آموزان- جیگ­ساو- باهم‌آموختن) بر مهارت­های اجتماعی دانش­آموزان دختر پایه­ دوم راهنمایی منطقه­ سه تبریز انجام پذیرفته است.گروه نمونه شامل 97 نفر دانش­آموز از چهار کلاس است که از راه نمونه­گیری خوشه­ای چندمرحله­ای انتخاب شده­اند. از این چهار کلاس به صورت تصادفی سه کلاس به‌عنوان گروه­های آزمایشی و یک کلاس به عنوان گروه گواه در نظر گرفته شده‌اند و سپس در طی هشت جلسه در هر یک از گروه­های آزمایشی یکی از روش­های یادگیری مشارکتی مذکور اجرا شده و گروه گواه روند متداول تدریس را دنبال کرده است. برای گرد­آوری داده­ها از مقیاس مهارت­های اجتماعی ماتسون در دو مرحله­ی قبل و بعد از جلسات و برای تحلیل داده­ها از تحلیل واریانس یک‌طرفه و آزمون توکی استفاده شده است. براساس یافته­های پژوهش‌، در مقایسه اثربخشی این سه روش بر مهارت­های اجتماعی، تفاوت میانگین­های به‌دست­آمده بین گروه­های آزمایشی معنادار نیستند؛ ولی در مقایسه­ میانگین نمره‌های گروه­های آزمایشی با گروه گواه، تفاوت میانگین­های گروه­های آزمایشی الف (گروه­های پیشرفت تیمی دانش­آموزان) و ب (جیگ­ساو) با گروه گواه، به‌ترتیب در سطوح (01/0P<) و(05/0P<) معنادارند. این در حالی است که تفاوت میانگین­های <br />گروه­های آزمایشی ج (باهم‌آموختن) و گواه در هیچ‌یک از این سطوح معنادار نیست. به‌عبارت دیگر، نتایج گویای تفاوت این سه روش در تأثیرگذاری بر مهارت­های اجتماعی هستند.