تحلیل خطای آوایی فارسی‌آموزان ژاپنی در چارچوب نظریه بهینگی و ارائه راهکارآموزشی

Abstract

آموزش نظام آوایی زبان مقصد از لحاظ جایگاه و شیوۀ تولید آواها از آن‌جا حائز اهمیت است که مشخصه‌های آوایی زبان مادری در یادگیری زبان دوم/ خارجی وارد می‌شود. به تأثیر زبان مادری در یادگیری زبان دوم/ خارجی انتقال زبانی می‌گویند. انتقال زبانی بر دو نوع است؛ انتقال مثبت و انتقال منفی. انتقال مثبت مربوط به تأثیرات تسهیل کنندۀ آموزش/ یادگیری زبان است. به عبارت دیگر، در این نوع انتقال، زبان اول فرآیند آموزش/ یادگیری زبان دوم/ خارجی را ارتقا و بهبود می‌بخشد. نقطه مقابل آن، انتقال منفی است، که به تأثیرات مخرب زبان اول در امر آموزش/ یادگیری زبان اشاره دارد. در این پژوهش، 621 دقیقه از تولیدگفتاری زبان‌آموزان ژاپنی سطح یک موسسه آموزش‌های کوتاه‌مدت و فرصت‌های مطالعاتی الحکمه که زیر مجموعه دانشگاه بین المللی المصطفی(ص) هستند، ضبط شده و مورد بررسی قرار گرفته‌اند. تلاش شده‌ است تا خطاهای آوایی فارسی‌آموزان ژاپنی، از دیدگاه زبان‌شناسی مقابله‌ای، نسخه قوی و در چارچوب نظریه بهینگی مورد بررسی قرار‌گیرد و منشأ خطاهای آوایی آن‌ها را دریافت کند. روش کار به صورت تحلیلی_توصیفی و میدانی است. اطلاعات مربوط به نظام آوایی ژاپنی و فارسی به صورت کتابخانه‌ای و با استناد به منابع معتبر آواشناسی گردآوری شده‌ و برای هر خطای آوایی جدولی از داده‌ها ارائه و سپس یکی از واژه‌ها در تابلوی بهینگی قرار گرفته و علت خطای آوایی آن تحلیل و بررسی شده است. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که نظام آوایی زبان ژاپنی در امر یادگیری زبان‌آموزان موثر و دارای انتقال منفی است. در انتها راهکارهایی برای آموزش و اصلاح خطای زبان‌آموزان ارائه می‌شود.