بررسی رویکردهای ضروری در آموزش حروف اضافه به فارسی‌آموزان ِغیرفارسی زبانان

Abstract

حروف اضافه را می‌توان از پرکاربردترین مباحث زبان فارسی دانست. هدف این جستار، بررسی چگونگی آموزش حروف اضافه به غیر فارسی زبانان است که سبب ایجاد مشکل در انتقال معنی می‌گردد. این پژوهش که به شیوۀ توصیفی ـ تحلیلی و بر مبنای مطالعات کتابخانه‌ای و روش سندکاوی صورت گرفته است، به‌دنبال پاسخ این سؤال است که روش‌ها و شیوۀ مورد استفاده در آموزش حروف اضافه در کلاس‌های آموزش زبان فارسی چگونه باید باشد؟ نتایج حاصل از این جستار نشان می‌دهد که دوری از شیوه‌های سنّتی آموزش حروف اضافه (مانند حفظ کردن معانی حروف) و تأکید و تکیه بر بهره‌گیری روش نوین (تکنیک‌های تصویری، تمرکز بر معنای کانونی و عینی، بهره‌گیری از ابزارها و وسایل فیزیکی، تقویت تمرین‌های گروهی درکلاس، انتخاب داستان‌های کوتاه برای مشخص ساختن حروف اضافه) همگی از جمله راهکارهای مفید و قابل استفاده در امرآموزش این مقوله می‌باشد.