طراحی مدل انعطاف پذیری منابع انسانی برای سازمان های دولتی با رویکرد فراترکیب

Abstract

امروزه، به علت تغییرات روزافزون محیط، انعطاف‌پذیری منابع انسانی به عنوان عامل بقا و رشد سازمان‌ها مورد توجه قرار گرفته است؛ درهمین-راستا هدف پژوهش حاضر، طراحی الگوی انعطاف‌پذیری منابع انسانی برای سازمان‌های دولتی استان لرستان می‌باشد. پژوهش حاضر به لحاظ روش یک تحقیق پیمایشی، از نظر هدف یک تحقیق کاربردی، به لحاظ گردآوری داده‌ها یک تحقیق توصیفی - میدانی و از نظر استراتژی، استقرایی می‌باشد. جهت تجزیه تحلیل داده‌ها از روش تحقیق کیفی با ماهیت اکتشافی استفاده شد.. با رویکرد فراترکیب منابع مرتبط با موضوع انتخاب و پس از مراحل هفتگانه‌ی این روش، ابعاد و شاخص‌های انعطاف-پذیری منابع انسانی به دست آمد. سپس به منظور تأیید، تکمیل و بومی-سازی مدل به دست آمده، با 14 نفر از خبرگان دانشگاهی و اجرایی مصاحبه عمیق و نیمه ساختاریافته انجام شد. نمونه‌گیری برای انتخاب خبرگان به روش گلوله برفی هدفمند انجام شد. یافته‌های مصاحبه، تجزیه تحلیل و به روش تحلیل مضمون کدگذاری گردید. روایی و پایایی هر دو مرحله با روش میزان توافق دو کدگذار محاسبه گردید؛ مقدار آن 83/0 بود. پس از ادغام نتایج حاصل از فراترکیب و تحلیل مضمون، الگوی انعطاف-پذیری منابع انسانی شامل 8 بعد انعطاف‌پذیری وظیفه‌ای (با 6 شاخص)،‌ انعطاف‌پذیری مهارتی (6 شاخص)، انعطاف‌پذیری رفتاری (3 شاخص)، انعطاف‌پذیری شایستگی حرفه‌ای (10 شاخص)، انعطاف‌پذیری اخلاقی (6 شاخص)، انعطاف‌پذیری ارتباطی (6 شاخص)، انعطاف‌پذیری دانشی (8 شاخص) و انعطاف‌پذیری فناورانه (12 شاخص) می‌باشد. مدیران برای رسیدن به مطلوب‌ترین وضعیت انعطاف‌پذیری، می‌بایست ترکیب متفاوتی از الگوها و ابعاد آن استفاده نمایند.