پاسخ شاخص پراکسیداسیون لیپیدی به مصرف دوزهای متفاوت سیر متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز

Abstract

سابقه و هدف: آسیب اکسایشی لیپیدی واکنشی است که مستلزم حمله بنیان ­های آزاد به اسیدهای چرب غیر اشباع با پیوندهای چندگانه است. سیر با برخورداری از آثار ضد اکسایشی می­تواند ضمن مقابله با آثار نامطلوب فشار اکسایشی ناشی از بیماری­ ها، سبب کاهش شاخص آسیب­ های غشای سلولی شود. هدف پژوهش حاضر، پاسخ شاخص پراکسیداسیون لیپیدی به مصرف طولانی مدت سیر متعاقب فعالیت ورزشی وامانده ساز بود. روش کار: مطالعه حاضر از نوع تجربی و جامعه آن دانشجویان پسر غیر فعال دانشگاه آزاد اهر با دامنه سنی 23-19 است که تعداد 26 نفر براساس پیشینه تحقیقات انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه دارونما، مکمل قرص سیر در دو دوز 500 و 1000 میلی‌گرمی در روز توزیع شدند. نمونه­ های خونی اول و دوم در حالت پایه و پس از فعالیت ورزشی وامانده‌ساز و نمونه­ های سوم و چهارم پس از 8 هفته مکمل‌سازی و در همان شرایط به منظور سنجش شاخص پراکسیداسیون لیپیدی گرفته شد. برای تجزیه و تحلیل داده­ ها، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه ­های تکراری و یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری (0/05<p ) استفاده شد. یافته‌ها: یافته ­های پژوهش نشان داد یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده‌ساز، سبب افزایش معنادار آسیب لیپیدی (0/05<p ) می­شود. به علاوه، مکمل‌سازی دراز‌مدت قرص سیر با مقادیر 500 و 1000 میلی‌گرمی در روز، سبب کاهش آسیب لیپیدی حالت پایه و پس از فعالیت ورزشی وامانده‌ساز می­شود. همچنین، مصرف 1000 میلی‌گرم قرص سیر نسبت به 500 میلی‌گرمی، تاثیر بیشتری دارد (0/05<p ). نتیجه‌گیری: بنابراین، با احتیاط می­ توان پیشنهاد کرد که برای جلوگیری از بروز فشار اکسایشی ناشی از فعالیت­ های ورزشی شدید، از مکمل‌سازی دراز‌مدت سیر (به ویژه با دوز بالا) استفاده کنند.