بررسی ویژگیهای برنامهدرسی آموزش زبان ملی در کشورهای حوزة زبان فارسی

Abstract

هدف از این پژوهش، مقایسۀ برنامه درسی زبان آموزی ایران با افغانستان، پاکستان وتاجیکستان میباشد. پژوهش حاضر از نوع توصیفی بوده و اطلاعات با روش کتابخانهای تهیه شده و از نظر تطبیقی، با توجه به روش چهار مرحلهای جرج بردی انجام یافته است. درتمام کشورها از نظر هدف به شناخت محیط وجامعه، تقویت مهارتهای زبانی، تقویت همکاری با دیگران، افزایش قدرت فهم دانش آموز، تقویت اعتمادبه نفس ، کشف و شکوفایی علاقه دانش آموزان و برانگیختن حس کنجکاوی تأکید شده است.در مورد روشهایآموزشی، از روشهایی نظیر ایفای نقش، اکتشافی، بحث و گفتگو، یادگیری تعاملی، بارش مغزی، سخنگوی میهمان استفاده میشود. در ایران محتوای آموزشی مهارتهای شفاهی شامل خواندن، تصویرخوانی، متن خوانی،شناخت واژه و حروف یا نشانه، درک مطلب، نکته و واژه آموزی )کتاب بخوانیم( و مهارتهای کتبی شامل نوشتن ش ل حروف و واژهها، جمله سازی،املا و انشا )کتاب بنویسیم( است در حالی که محتوای آموزشی در پاکستان شامل خواندن و نوشتن، ترجمه، گرامر، شناخت کلمه، جمله سازی، در مطلب و در افغانستان شامل خواندن، نوشتن، سخن گفتن و گوش دادن ، آشنایی با حروف الفبا، عددنویسی، نگارش و رسم الخط، خطاطی و در تاجیکستان شامل خواندن و نوشتن، نکات املایی، شناخت حروف الفبا، شناخت لغت، روان خوانی، گوش دادن و صحبت کردن میباشد. درمورد مواد و منابع یادگیری، در ایران از کتاب های بخوانیم و بنویسیم، راهنمای معلم، روش تدریس فارسی ابتدایی، مهارت آموزی زبان فارسی، مجلات آموزشی، فیلم، نوار صوتی و لوح فشرده ؛ در پاکستان از فلش کارت ، تصاویر، نوار صوتی، اسلاید و کتاب درسی،در افغانستان و تاجیکستان از کتاب درسی،تصاویر، اسلاید، پوستر، نقشه جغرافی، لابراتوار و کتابخانه استفاده م یشود. در مورد نحوه ارزشیابی، در تمام کشورها از روش های کتبی، شفاهی و مشاهده رفتار استفاده میگردد.