مقاومت به انسولین در دوره انتقال در گاوهای شیری
(ندگان)پدیدآور
افتخاری, مهدی
نوع مدرک
Textزبان مدرک
فارسیچکیده
در سال های اخیر مطالعه تغذیه گاوهای شیری در دوره انتقال توجه زیادی به خود جلب نموده است و نتایج مطالعات نشان می دهد انتقال بهینه از این دوره می تواند سبب بهبود سلامتی و ماندگاری گاو شیری در گله گردد. مقاومت به انسولین در اواخر آبستنی سازگاری مهمی جهت ذخیره گلوکز برای رحم و غده پستان است وتا اوایل زایش ادامه می-یابد و در طول یک سوم انتهایی آبستنی به صورت کاهش حساسیت به انسولین که پیش رونده و برگشت پذیر است اتفاق می افتد. انسولین نقش های متابولیکی زیادی در جهت حفظ مواد مغذی در بدن دارد و تست تحمل گلوکز روش معمول اندازه گیری مقاومت به انسولین در بدن می باشد. عواملی نظیر پیشرفت آبستنی، چاقی، افزایش انسولین خون، افزایش چربی خون و سوء تغذیه در میزان بروز مقاومت به انسولین مؤثر هستند. الگوی اسیدهای چرب مصرفی، نوع غله استفاده شده در جیره، همزمانی دسترسی به انرژی و آمونیاک توسط میکروارگانیزم های شکمبه و مکمل کردن جیره با عنصر کروم از موارد مؤثر در تعدیل مقاومت به انسولین می باشند.
کلید واژگان
دوره انتقالگاو شیری
انسولین
حساسیت
علوم دامی
شماره نشریه
19تاریخ نشر
2016-10-221395-08-01