نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشفیعی, شهرامfa_IR
dc.contributor.authorبرومند, محمدرضاfa_IR
dc.contributor.authorهژبری, کاظمfa_IR
dc.contributor.authorسلخی, سهیلfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-30T21:27:29Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-10-21T21:27:31Z
dc.date.available1399-07-30T21:27:29Zfa_IR
dc.date.available2020-10-21T21:27:31Z
dc.date.issued2016-06-21en_US
dc.date.issued1395-04-01fa_IR
dc.date.submitted2016-01-14en_US
dc.date.submitted1394-10-24fa_IR
dc.identifier.citationشفیعی, شهرام, برومند, محمدرضا, هژبری, کاظم, سلخی, سهیل. (1395). رابطه بین برخی از عوامل جامعه‌پذیری با رشد مشارکت ورزشی جوانان. فصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانی, 8(3), 113-126. doi: 10.22035/isih.2016.226fa_IR
dc.identifier.issn2008-4641
dc.identifier.issn2008-4846
dc.identifier.urihttps://dx.doi.org/10.22035/isih.2016.226
dc.identifier.urihttp://www.isih.ir/article_226.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/440869
dc.description.abstractمشارکت در فعالیت‌های بدنی و در پیش گرفتن سبک زندگی فعال، تا حد زیادی به ماهیت ارتباطات اجتماعی و درونی کردن تجارب دیگران به‌خصوص افراد مهم بستگی دارد. از این‌رو هدف تحقیق حاضر، بررسی رابطه بین برخی از عوامل جامعه‌پذیری ورزشکاران جوان شهر رشت با رشد مشارکت ورزشی آنان از منظر جامعه‌شناختی و تربیت‌بدنی بوده است. پژوهش حاصر از نوع توصیفی _ پیمایشی و جامعه آماری شامل تمامی جوانان و نوجوانان ورزشکار15 تا 29 ساله شهر رشت است(55807 نفر).نمونه آماری، تعداد400 نفربودند که به صورت نمونه‌گیری طبقه‌ای (انتخاب رشته‌های ورزشی فعال) و تصادفی (انتخاب باشگاه‌های هر رشته و ورزشکاران) به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه محقق ساخته‌ای بود که روایی آن با استفاده از نظر 10 نفر از اساتید تربیت‌بدنی دانشگاه گیلان تأیید شد و پایایی آن با روش ضریب آلفای کرون‌باخ، 88/0 به‌دست آمد. از آمار توصیفی، آزمون‌های کولموگروف _ اسمیرنوف و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شده است. یافته‌های تحقیق نشان داد کلیه ابعاد جامعه‌پذیری با توسعه مشارکت ورزشی رابطه مثبت و معنی‌داری دارند. مدل نهایی نتایج نشان داد وزن رگرسیونی سه عامل میزان ورزشی بودن اعضای خانواده، حمایت اعضای خانواده از ورزش کردن و اهمیت دادن مدرسه و معلمان به ورزش، به ترتیب برابر با 89/0، 80/0 و 62/0 است که بیشترین ضریب تأثیر را داشتند. با توجه به‌نتایج تحقیق به‌نظر می‌رسد حمایت‌های خانواده چه به‌صورت کلامی و یا مشارکت خود والدین در فعالیت‌های جسمانی، اثر مهمی در مشارکت ورزشی فرزندان داشته است.fa_IR
dc.format.extent800
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherپژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم تحقیقات و فناوریfa_IR
dc.publisherIranian Institute for Social & Cultural Studiesen_US
dc.relation.ispartofفصلنامه مطالعات میان‌رشته‌ای در علوم انسانیfa_IR
dc.relation.ispartofInterdisciplinary Studies in the Humanitiesen_US
dc.relation.isversionofhttps://dx.doi.org/10.22035/isih.2016.226
dc.subjectهویت ورزشیfa_IR
dc.subjectجامعه‌پذیری ورزشیfa_IR
dc.subjectمشارکت ورزشیfa_IR
dc.subjectحمایت اجتماعی در ورزشfa_IR
dc.subjectادراک ورزشکارfa_IR
dc.subjectمدیریت ورزشیfa_IR
dc.subjectجامعه‌شناسیfa_IR
dc.titleرابطه بین برخی از عوامل جامعه‌پذیری با رشد مشارکت ورزشی جوانانfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله علمی ـ پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار مدیریت ورزشی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار مدیریت ورزشی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه گیلان، گیلان، ایران.fa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری مدیریت ورزشی، دانشگاه آزادواحد آمل، مازندران، ایران.fa_IR
dc.citation.volume8
dc.citation.issue3
dc.citation.spage113
dc.citation.epage126


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد