بررسی رابطه بین مصرف فرهنگی و رضایت شغلی در بین مدیران و کارکنان

Abstract

زمینه و هدف: رضایت شغلی می‌تواند از عوامل مختلف اثر پذیرد. در این میان مصرف فرهنگی، به عنوان یکی از ابعاد اصلی سبک زندگی و نیز به عنوان شاخصی از وضعیت زیستی، روانی و اجتماعی؛ می‌تواند پیش‌بینی کننده رضایت شغلی باشد. این پژوهش، با هدف بررسی رابطه مصرف فرهنگی و رضایت شغلی کارکنان نیروی انتظامی در شهر تهران انجام گرفته است. روش‌شناسی: در این تحقیق، از روش پیمایشی استفاده شده‌است. جامعه آماری این تحقیق، شامل مدیران و کارکنان نیروی انتظامی- که در سال 1394 در شهر تهران مشغول به کار بوده‌اند- است که حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 400 نفر تعیین شده و شیوه نمونه‌گیری نیز به صورت چندمرحله‌ای طبقه‌ای غیرمتناسب بوده است. جهت جمع‌آوری اطلاعات از پرسشنامه استاندارد شده معتبر «الگوی بنیاد اروپایی مدیریت کیفیت»(EFQM)، برای متغیر رضایت شغلی و پرسشنامه محقق ساخته، برای متغیر مصرف فرهنگی استفاده شده است. در قسمت تجزیه و تحلیل اطلاعات، علاوه بر استفاده از روش‌های آمار توصیفی، از آزمون رگرسیون و الگوی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته‌ها و نتیجه‌گیری: بین مصرف فرهنگی و رضایت شغلی، رابطه معناداری (sig=0/000) وجود دارد و این رابطه، یک رابطة مثبت و ضعیف (254/0) است. نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون چند متغیری، نشان داد که از میان متغیرهای موجود در معادله، به ترتیب چهار متغیر سبک‌های مذهبی، فرهنگی، مصرف‌گرا و بدن‌گرا توانستند در معادله باقی‌مانده و روی هم نزدیک به 24/0 درصد از تغییرات متغیر رضایت شغلی را -در میان نمونه مورد مطالعه از کارکنان- تبیین کنند. اندازه شاخص‌های نیکوئی برازش، با استفاده از نرم‌افزار لیزرل و تطابق الگوی نظری و تجربی را بر اساس داده‌های این تحقیق مورد تأیید قرار دادند.