تأثیر اعتماد سازمانی بر رضایت شغلی کارکنان با توجه به نقش تسهیم دانش

Abstract

سازمان‌ها برای دست‌یابی به موفقیت نیازمند کارکنانی هستند که دانش و تجربیات خود را با دیگر افراد به اشتراک گذاشته و از انجام وظایف خود رضایت دارند. اعتماد در سازمان‌ها از مهم‌ترین عواملی است که در تمایل افراد به تسهیم دانش و افزایش رضایت شغلی کارکنان نقش دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی تأثیر اعتماد سازمانی بر رضایت شغلی کارکنان با توجه به نقش تسهیم دانش است. جامعه آماری شامل کارکنان دانشگاه‌های شهر ایلام است. حجم نمونه به روش نمونه‌گیری طبقه‌ای نسبی و با استفاده از فرمول کوکران تعداد 234 نفر به‌دست آمد. برای سنجش متغیرهای پژوهش از پرسش‌نامه‌های معتبر اعتماد سازمانی برگرفته از پژوهش دانایی‌فرد و همکاران (2010)، تسهیم دانش فونگ و چوی (2009) و پرسش‌نامه رضایت شغلی مینه سوتا استفاده شده است. روایی محتوایی با استفاده از نظر خبرگان و اساتید و پایایی آن نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ (برای اعتماد 85/0، تسهیم‌دانش 88/0 و رضایت شغلی 93/0 ) بررسی شد. نتایج نشان داد که مدل پژوهش دارای برازش مناسبی است و اعتماد سازمانی بر رضایت شغلی کارکنان و تسهیم دانش بر رضایت شغلی کارکنان تأثیر دارد. هم‌چنین اعتماد سازمانی از طریق تسهیم دانش تأثیری بیشتر بر رضایت شغلی کارکنان نسبت به اثر مستقیم آن دارد. افزایش رضایت شغلی کارکنان در دانشگاه‌ها به اعتمادسازی و تسهیم دانش و تجربیات کارکنان با یکدیگر بستگی دارد.