بررسی میدانی رابطه بافت درشت روسازی آسفالتی و تصادفات ، مطالعه موردی خیابان شهید رجایی تهران

Abstract

افزایش اصطکاک راه ، کاهش تصادفات را در پی دارد و بافت روسازی از عوامل موثر بر اصطکاک راه می باشد. در این تحقیق با بررسی اطلاعات آماری مربوط به ترافیک ، تصادفات، با انجام آزمایشات میدانی مربوط به آسفالت گرم و آزمایش پخش ماسه برای تعیین بافت درشت روسازی به مطالعه موردی خیابان شهید رجایی تهران، مسیر شمال به جنوب حد فاصل پل آزادگان تا بیمارستان شهدای هفتم تیر می پردازد. سپس با بررسی ارتباط بین داده ها و نتایج آزمایشات، نمودارهای چگونگی تغییرات بافت درشت روسازی نسبت به زمان ارائه گردیده است که با بررسی نتایج می توان نتیجه گرفت که بافت درشت روسازی با عبور ترافیک از معبر به طور محسوسی در ابتدا کاهش می یابد و به تدریج این مقدار به حداقل خود رسیده و عدد ثابتی می شود. از مقایسه نتایج بافت درشت روسازی با اعداد حداقل استاندارد مشخص گردید که در بازه زمانی مورد مطالعه نتایج مذکور از حد مجاز آیین نامه پایین تر نمی شود و تاثیری در زمان نیاز به بهسازی معبر ندارد. همچنین از مقایسه آمار تصادفات قبل و پس از اصلاح بافت روسازی مشخص شد که پس از اصلاح بافت روسازی آسفالتی خیابان شهید رجایی آمار تصادفات کاهش داشته است.