بررسی اپیدمیولوژیک تصادفات ترافیکی عابران پیاده در ایران

Abstract

عابران پیاده با آنکه هی چگونه ارتباطی با وسایل نقلیه موتوری ندارند، اما درصد قابل توجهی از متوفیان این حوادث را تشکیل م یدهند. سهم عابران متوفی از کل کاربران راه در سا لهای 1385 تا 1389 ، به طور متوسط حدود 24 درصد گزارش شده است؛ در حال یکه رقم مذکور برای بسیاری از کشورهای توسعه یافته، نزدیک به نصف این مقدار بوده است. بر همین اساس، در تحقیق پیش رو، به بررسی خصوصیات تصادفات ترافیکی عابران پیاده، با استفاده از ابزار اپیدمیولوژیکی میزان، اقدام شد. با استفاده از این ابزار انداز هگیری، مشخص شد که میزان بروز مرگ و میر عابران پیاده در سا لهای اخیر روند کاهشی در پیش گرفته و از عدد 9 به حدود 7 نفر در هر صد هزار نفر رسیده است. علاوه بر این، در هنگام وقوع حادثه ترافیکی، عابران پیاده نسبت به سایر کاربران راه، صدمات منجر به فوت بیشتری را متحمل م یشوند. در این بین، سالمندان نسبت به سایر گرو ههای سنی در معرض خطر فوت بیشتری قرار داشته و درصد بسیاری از آنها نیز در بیمارستان فوت م یشوند.