اثربخشی آموزش مثبت‌اندیشی به شیوه گروهی بر سازگاری اجتماعی و کاهش حساسیت بین‌فردی دانش‌آموزان دارای اختلال ریاضی

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، اثربخشی آموزش مثبت‌اندیشی به شیوه گروهی بر سازگاری اجتماعی و کاهش حساسیت بین‌فردی دانش‌آموزان دارای اختلال ریاضی بود. این مطالعه نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش‌آموزان 15-13 سال مبتلا به اختلال ریاضی مراجعه‌کننده به مراکز آموزشی و بالینی شهر کرج در سال تحصیلی 98-1397 بود. از بین جامعه آماری 30 دانش­آموز به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و در ادامه هریک از آن­ها به روش تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) جایگزین شدند. ابزار پژوهش شامل آزمون ریاضی کی‌مت (KMDT)، مقیاس‌های سازگاری اجتماعی کالیفرنیا (CSAS)، حساسیت بین‌فردی (IPSM) و آموزش مثبت‌اندیشی بود. آموزش مثبت‌اندیشی به‌صورت 10 جلسه 75 دقیقه­ای به گروه آزمایش ارائه شد؛ اما گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده­های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. نتایج تجزیه‌وتحلیل یافته­های پژوهش در پس‌آزمون، نشان داد که آموزش مثبت­اندیشی در بهبود سازگاری اجتماعی و کاهش حساسیت بین‌فردی گروه آزمایش مؤثر بوده است (005/0P<). با توجه به نتایج به‌دست آمده از این پژوهش، پیشنهاد می­شود که آموزش مثبت‌اندیشی به‌عنوان یکی از روش­های مؤثر در بهبود سازگاری اجتماعی و کاهش حساسیت بین‌فردی دانش‌آموزان با اختلال ریاضی در نظر گرفته شود.