دلبستگی والد- کودک در ناشنوایان خردسال: مطالعه‌ای مقایسه‌ای*

Abstract

هدف از پژوهش حاضر، بررسی دلبستگی والد- کودک در ناشنوایان خردسالان در مقایسه با همتایان شنوا بود. روش این مطالعه، توصیفی و پس‌رویدادی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی خردسالان ناشنوای عمیق 24-10 ماهه تشکیل دادند که در شش ماهه دوم سال 1397 به مرکز کاشت حلزون شنوایی ایران مراجعه کرده و در لیست انتظار نوبت عمل کاشت حلزون شنوایی قرار داشتند. با روش نمونه‌گیری تصادفی 37 خردسال ناشنوای عمیق (18 دختر و 19 پسر) با میانگین سنی 24/13 انتخاب و با 30 خردسال شنوا (16 دختر و 14 پسر) با میانگین سنی 16/11 ماهه به‌لحاظ دلبستگی والد- کودک مقایسه شدند. مقیاس دلبستگی پس از تولد (MPAS) توسط مادران هر دو گروه تکمیل شد. تحلیل داده‌ها در نرم‌افزار 22Spss- با روش تحلیل واریانس چندمتغیره و تی مستقل صورت گرفت. نتایج حاکی از عدم تفاوت معنادار در دلبستگی کلی و خرده‌ مقیاس‌های کیفیت دلبستگی، نبود خصومت و رضایت از تعامل در گروه شنوا و ناشنوا بود (001/0P<). به‌نظر می‌رسد، صرف وجود ناشنوایی در فرزند منجر به کاهش دلبستگی مادر با وی نمی‌شود. عواملی مانند سن تشخیص و مداخله ناشنوایی، میزان حساسیت و پاسخ‌گویی والدین و حمایت های اجتماعی در راستای تسهیل پذیرش ناشنوایی در کیفیت دلبستگی والد کودک مؤثر است.