اثربخشی مداخلات گروهی مبتنی بر رابطۀ والد-کودک بر کاهش نشانه‌های کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه 6-11 سال

Abstract

هدف پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش مبتنی بر رابطۀ والد-کودک، بر کاهش نشانه‌های کودکان 6-‌11 سالۀ مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه بود. در یک مطالعۀ شبه‌تجربی با استفاده از طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با سه گروه آزمایشی 1- دارودرمانی، 2-ترکیبی (دارودرمانی و آموزش) و 3- آموزش، مادران 30 کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی/ کمبود توجه، به‌صورت روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای (انتخاب تصادفی در مناطق آموزش و پرورش تهران، مدارس و دانش آموزان) انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. گروه ترکیبی و آموزش به مدت 10 جلسه تحت آموزش برنامۀ گروهی آموزش مبتنی بر رابطۀ والد-کودک قرار گرفت و گروه دارودرمانی فقط دارو دریافت کردند. آزمودنی‌ها به وسیلۀ مقیاس کانرز قبل از مداخله و بعد از مداخله ارزیابی شدند. داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که اجرای برنامۀ آموزشی مبتنی بر رابطۀ والد-کودک به همراه دارودرمانی منجر به کاهش معنادار نشانه‌های اختلال بیش فعالی و نقص توجه در کودکان شده است. بنابراین، آموزش مبتنی بر رابطۀ والد-کودک به همراه دارودرمانی در کاهش معنادار نشانه‌های اختلال بیش فعالی و نقص توجه کودکان مؤثر است؛ لذا پیشنهاد می‌شود درمانگران از این روش برای کمک به این گروه از کودکان استفاده کنند.