بررسی رابطه و مقایسه جهتگیری مذهبی با رضایت و سازگاری زناشویی در زوجین شهر قم

Abstract

اعتقادات و باورهای مذهبی از عوامل مهم رضایت و سازگاری زناشویی است. مذهب از مؤثرترین تکیهگاههای روانی است که به زندگی معنا میبخشد و با فراهمساختن تکیه گاه تبیینی، فرد را از تعلیق و بیمعنایی نجات دهد. هدف این پژوهش بررسی رابطه و مقایسه جهتگیری مذهبی با رضایت و سازگاری زناشویی در زوجین شهر قم است. این مطالعه به صورت مقطعی از نوع توصیفی-تحلیلی انجام شده است. جامعه آماری آن زوجین مراجعهکننده به مراکز مشاوره شهر قم بودند. تعداد افراد نمونه 150 نفر از زوجین مذکور بودند که به صورت در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات مورد نیاز با «مقیاس پرسشنامه جهتگیری مذهبی آذربایجانی» و «رضایت زناشویی والتر» جمعآوری شد. دادههای به دست آمده با کمک نرم افزار SPSS از روشهای آماری همبستگی و رگرسیون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که همبستگی مثبتی بین جهتگیری مذهبی و رضایت زناشویی (0001/0=p) وجود دارد؛ یعنی جهتگیری مذهبی میتواند رضایت زناشویی را 006/0=p با ضریب رگرسیون 771/0 پیشبینی کند. همچنین همبستگی مثبتی بین جهتگیری مذهبی و سازگاری زناشویی (001/0