ویژگی‌های روانسنجی پرسش‌نامه خوش بینی علمی مدرسه و ارتباط آن با خوش بینی علمی دانش‌آموز، خودکارآمدی و انگیزه پیشرفت در میان دانش‌آموزان شهر اردبیل

Abstract

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی ویژگی‌های روان‌سنجی پرسش‌نامه خوش‌بینی علمی مدرسه هوی و همکاران (2008) در بین دانش‌آموزان دوره متوسطه انجام گرفت. روش: روش پژوهش از نوع توصیفی- پیمایشی و جامعه آماری شامل کلیه دانش‌آموزان دختر و پسر دوره متوسطه بود. نمونه مورد بررسی 350 دانش‌آموز (200 پسر و 150 دختر) بود که از طریق نمونه‌گیری تصادفی خوشه-ای انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسش‌نامه خوش‌بینی علمی مدرسه، خوش‌بینی علمی دانش‌آموز، خودکارآمدی دانش‌آموز و انگیزه پیشرفت بودند. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آلفای کرونباخ، پایایی ترکیبی، تحلیل عاملی اکتشافی و ضریب همبستگی انجام شد. یافته‌ها: آلفای کرونباخ و ضریب پایایی ترکیبی کل مقیاس برابر با 94/0 و 93/0 به‌دست آمد که حاکی از پایایی مطلوب این مقیاس است. به‌منظور تعیین روایی واگرا، همبستگی این مقیاس با پرسش‌نامه‌های خوش‌بینی علمی دانش‌آموز و خودکارآمدی محاسبه شد (88/0 و 84/0) که حاکی از همبستگی مثبت و معنی‌دار بود. علاوه بر این ضریب همبستگی مقیاس خوش‌بینی مدرسه و مقیاس انگیزش پیشرفت برابر (93/0) به‌دست آمد که روایی همگرای مقیاس خوش‌بینی مدرسه را تأیید می‌کند. نتایج تحلیل عاملی اکتشافی وجود سه خرده مقیاس خودکارآمدی جمعی، اعتماد به والدین و دانش‌آموزان و تأکید علمی را برای این مقیاس تأیید کرده است. نتیجه‌گیری: مقیاس اندازه‌گیری خوش‌بینی علمی مدرسه را می‌توان به عنوان یک ابزار پایا و معتبر در موقعیت‌های آموزشی و پژوهشی به‌کار برد.