تحلیل نمادهای شعر اعتراض در ادبیات معاصر عراق، براساس اشعار حسن السنید

Abstract

شعر حسن السنید از مناسبت انقلاب در جامعه، حزب و خیابان، زاده شده است. این امر، پیوند مستقیم بین شعر شاعر و دوره‌ی بیداری ملی عراق را نشان می‌دهد؛ برهه‌ای که فریادهای آزادی‌خواهان به‌تدریج راهش را یافت تا فریادهای ضد ذات و ستیزه‌جو با خودکامگی صدام گردید. در این میان، شاعر با توجه به شرایط پیرامونش با استفاده از نمادپردازی، امکان افشاگری علیه بعثیان و همچنین نشر اندیشه‌های انقلابی در زمان بحرانی را فراهم کرد. پژوهش حاضر بر آن است تا میزان به‌کارگیری عناصر نمادین را در شعر اعتراضی حسن السنید با عنوان‌های 1. نمادهای برگرفته از طبیعت؛ 2. نمادهای حیوانی؛ 3. نمادهای زمانی؛ 4. نمادهای مکانی خرد و کلان (ساخت انسان)؛ 5. نمادهای ابزاری (ساخت دست)؛ 6. نمادهای جسمانی و روحانی مرتبط با انسان؛ 7. شخصیت‌های نمادین نیک؛ و 8. شخصیت‌ها، اقوام، مشاغل و نسبت‌های نمادین بد، بررسی کند و دلالت‌ها و دگرگونی‌های معنایی این مضامین را در قالب جدول‌هایی به‌صورت مستند، ارائه دهد. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که نمادهای شاعر، بیشتر متوجه استبداد و پیامدهای آن و دعوت به قیام سراسری است.