واکاوی انسانشناسانه مفهوم تدریس موءثر از منظر فرهنگ رشته‌ای

Abstract

این پژوهش با مفروض انگاشتن تفاوت‌های فرهنگی بین رشته‌های دانشگاهی، سعی دارد تا شاخص‌های تدریس موءثر را با رویکردی انسانشناسانه از منظر دانشجویان رشته‌های مختلف بررسی نماید. بدین منظور براساس تقسیم‌بندی تونی بچر از دیسیپلین‌ها به دو دسته شهری و روستائی، 14 دانشجوی رشته‌ فلسفه، مطالعات فرهنگی، تاریخ، علوم اجتماعی و روانشناسی عمومی (به عنوان نماینده دیسیپلین‌های روستائی) و 9 دانشجوی رشته‌ مهندسی مکانیک، مهندسی نفت و مهندسی عمران (به عنوان نماینده دیسیپلین های شهری) به عنوان اطلاع‌رسان در این پژوهش مشارکت نمودند. نمونه‌گیری در این پژوهش بصورت هدفمند و با بکارگیری راهبرد نمونه‌گیری ملاک محور و گلوله برفی صورت گرفت. راهبرد پژوهش در مطالعه حاضر مردم نگاری آموزشی با طرح تفسیری می‌باشد. همچنین داده های پژوهش در چارچوب راهبرد 6 سطحی پیتر وودز تا سطح دوم (یعنی طبقه‌بندی و مقوله‌بندی) تحلیل شده و با بکارگیری دو راهبرد بازبینی اعضاء و تحلیل همگنان مورد اعتباربخشی قرار گرفتند. راهبرد جمع‌آوری داده‌ها در پژوهش حاضر نیز مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته و غیر رسمی بوده و بازنمائی نتایج پژوهش به شیوة مضمونی صورت گرفته است. بر مبنای یافته‌های پژوهش، تدریس موثر در دیسیپلین‌های روستائی با شاخص‌هایی چون تمرکز بر منابع کلاسیک، انسان محوری، نزدیکی به زبان عوام و تاءکید بر فهم ارزشگذاری می شود. این در حالی است که تدریس موثر در دیسیپلین‌های شهری با ویژگی‌هایی چون روزآمدی، محتوی محوری، تاکید بر زبان تخصصی، و تاکید بر کاربردپذیری ارزشگذاری می‌شود.