بررسی میزان به‌کارگیری عناصر برنامه درسی سازنده گرا در آموزش عالی: یک مطالعه ترکیبی ( مورد مطالعه: دانشگاه شیراز)

Abstract

هدف پژوهش حاضر، ارزیابی میزان به‌کارگیری عناصر برنامه­درسی سازنده­گرا در آموزش عالی بود. طرح این پژوهش ترکیبی از نوع متوالی- تبیینی و ابزار مورداستفاده در این پژوهش در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته و مشاهده بوده و در بخش کیفی نیز از ابزار مشاهده( روایت گونه و کیفی) استفاده‌شده است. جامعه­ی آماری پژوهش در بخش کمی با استفاده از ابزار پرسشنامه، شامل دانشجویان تحصیلات تکمیلی رشته­های علوم انسانی دانشگاه شیراز بود که با روش نمونه­گیری تصادفی طبقه­ای نسبتی302 نفر انتخاب شدند. در بخش مشاهده­ی کمی از هر رشته در دانشکده­های موردمطالعه یک کلاس انتخاب که46رشته مشاهده گردید. در بخش مشاهده کیفی نیز سه کلاس از هر دانشکده در طی دو جلسه، مورد مشاهده قرار گرفتند. در بخش اول که ابزار پژوهش، پرسشنامه بود پس از تأیید روایی و پایایی آن، بین گروه نمونه توزیع گردید. برای تحلیل داده­ها در بخش آمار توصیفی، میانگین و انحراف معیار و در بخش استنباطی از آزمون تی تک نمونه­ای و مستقل استفاده گردید. برای تعیین پایایی مشاهده، از ضریب توافقی استفاده شد که میزان به‌دست‌آمده برابر با 90 صدم بود. روایی در مشاهده کیفی نیز بدین‌صورت بود که پژوهشگر، اشراف کامل بر موضوع مورد بررسی داشته باشد که در این پژوهش این شرایط وجود داشت. نتایج به‌دست‌آمده بیانگر آن بود که در ارتباط با به عنصر هدف، محتوا و راهبردهای یاددهی- یادگیری تفاوت معناداری مشاهده نشد اما در عنصر ارزشیابی از سطح معیار پایین­تر بود. نتایج حاصل از مشاهده کمی نیز نتایج به‌دست‌آمده از پرسشنامه را تأیید نمود. نتایج به‌دست‌آمده از مشاهده کیفی نیز به بیان و توصیف ویژگی­های کلاس­ها پرداخته است.