صدرالمتألهین با جامع‏نگری به تبیین بداء ثبوتی و بداء اثباتی پرداخته است. بداء ثبوتی عبارت است از وقوع محو و اثبات در نفوس جزئی افلاک که مرتبه‌ای از مراتب علم الهی اند. این محو و اثبات در اثر تأثیرگذاری افعال اختیاری بندگان ...

شیخ اشعرى در سن چهل سالگى از مکتب اعتزال دورى جسته و به مکتب اهل حدیث پیوسته است. وی تبرّى خود از معتزله را در مسجد جامع بصره در سال 305 ق اعلام نمود. در عین حال او تمام عقاید اهل حدیث ـ و در پیشاپیش آنان احمد ابن حنبل ـ ...

«پدیدارشناسی» در تحولات تاریخی خود معنای ثابتی نداشته است. این اصطلاح پیشینه‌ای تا سخنان افلاطون و ارسطو، و در دورة جدید سخنان دکارت دارد. این گرایش، به دست هوسرل، تحولی بنیادین یافت. پدیدارشناسی دین، با انشعاب از پدیدارشناسی ...

ابو‌الصلاح تقی بن نجم ‌بن عبیدالله حلبی (374- 447 ق) فقیه و متکلم امامی قرن پنجم و از شاگردان سید مرتضی و شیخ طوسی می‌باشد. او به لحاظ روش کلامی، متعلّق به مکتب عقل گرای غیر فلسفی متکلّمان شیعی بغداد است. بر پایه این روش، ...

عصمت و مسائل پیرامون آن، فصل مهمی از مباحث «نبوت و امامت» را به خود اختصاص داده است. یکی از پرسش‏های جدّی درباره عصمت این است که: منشأ و عامل عصمت معصومان: چیست؟ در این زمینه از سوی متفکران اسلامی پاسخ‏هایی ...

خردورزی دربارة حقیقت انسان و ترسیم جایگاه وجودی او در منظومة هستی، اصیل‌ترین تلاشی‌ است که آدمی پیوسته بدان مشغول بوده و عقل و نقل بر آن تأکید فراوان کرده است. کشف ساحت‌های وجودی انسان بدون استمداد از آموزه‌های وحیانی، غیر ...