تأثیر بافت‌درشت روسازی درکنترل لغزندگی و کاهش تصادفات جاد‌ه ای

Abstract

اصطکاک و شرایط رویه روسازی از معمول‌ترین شاخصهای مسائل ایمنی است، به نحوی که در صورت نداشتن ضریب اصطکاک کافی، بروز تصادفات ناشی از لغزندگی تقریبا اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. بافت‌‌درشت به عنوان بخشی از مجموعه روسازی به بهبود وضعیت اصطکاک سطح کمک می‌کند. در این تحقیق برای دستیابی به متوسط عمق بافت‌درشت روسازی جهت بالابردن سطح تماس لاستیک با روسازی در شرایط مرطوب‌بودن جاده و همچنین زهکشی بهتر سطح روسازی جهت افزایش ایمنی راههای کشور، دانه‌بندی مناسبی از آیین‌نامه روسازی راههای ایران (دانه‌بندی پیوسته و باز) انتخاب شده است. با این دانه‌بندیها و 6 نوع درصد‌ مختلف قیر 70-60 و مصالح آهکی کوهی شکسته، نمونه‌‌هایی با روش مارشال ساخته شد تا درصد قیر بهینه به‌دست آید. سپس با 7 نوع درصد‌های مختلف قیر، نمونه‌‌های ژیراتوری ساخته شد. در نهایت برروی کل این نمونه‌‌ها، به روش پخش ماسه بر طبق استاندارد ASTM E965-96، اثر بافت‌درشت را بین دانه‌بندیهای مختلف بررسی و مناسب‌ترین دانه‌بندی از نظر مقاومت در برابر لغزندگی در افزایش ایمنی راهها انتخاب شده است.