ارزیابی کارآیی گروه های آموزشی دانشگاه از مناظر آموزشی، پژوهشی و کارآفرینانه

Abstract

ماموریت اصلی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی آموزش و پژوهش می‌باشد که تاثیر عمده ای بر رشد و توسعه کشور ایفا می‌کنند. دانشگاه‌ها و مراکزآموزش عالی به طور فزاینده ای علاقه‌مند به ارزیابی عملکرد واحد های آموزشی خود، از نظر عملکرد آموزشی و عملکرد پژوهشی هستند، چرا که ارزیابی عملکرد علاوه بر پیچیدگی، نقش بسزایی در ارتقا کیفی دانشگاه دارد. هدف تحقیق حاضر، ارزیابی عملکردآموزشی، پژوهشی و کارآفرینی گروه‌های آموزشی دانشکده علوم اقتصادی و اداری دانشگاه مازندران طی سال های 94-97 می‌باشد که ورودی‌ها و خروجی های موثر از طریق بررسی ادبیات و نظر خبرگان تعین شده و از روش بهترین- بدترین جهت تعیین اوزان ورودی و خروجی‌ها استفاده شده‌است. نتایج حاصل از تحقیق نشان می‌دهد مهمترین بعد در عملکرد دانشگاهی، بعد آموزشی بوده و بعد پژوهشی و کارآفرینی تقریبا اهمیت یکسانی برای عملکرد گروه‌های آموزشی دارند. همچنین با توجه به ماهیت عملکردی دانشگاه در توسعه، نیاز است تمرکز گروه‌های آموزشی در حداکثر کردن خروجی‌ها باشد. متغیر‌های خروجی تعداد پذیرفته شدگان در مقاطع تحصیلات تکمیلی، طرح های پژوهشی مورد تصویب دانشگاه و درآمد حاصل از پروژه های صنعتی به ترتیب در ابعاد آموزشی، پژوهشی و کارآفرینی دارای بشترین اهمیت می‌باشند. نتیجه حاصل از آزمون ویلکاکسون نشان می‌دهد که رتبه های عملکردی هر یک از گروه‌های آموزشی در ابعاد عملکردی مستقل از هم نیست و ارتباط این ابعاد را تاکید می کند. استفاده از روش پیشنهادی در این تحقیق می‌تواند برای ارزیابی عملکردی گروه‌های آموزشی در دانشگاه‌ها برای تعیین ضعف ها و نقاط بهبود موثر باشد.