بررسی رابطه‌ی رضایت شغلی کارکنان با سبک مدیریت مدیران بیمارستان‌های دانشگاهی شهر اصفهان در سال 1382

Abstract

رضایت از شغل یکی از عوامل بسیار مهم در مؤفقیت شغلی و عاملی است که باعث افزایش اثربخشی،کارایی وبهره‌وری سازمان ونیز احساس رضایتمندی فرد می‌شود. رضایت شغلی کارکنان تا حدود زیادی به سبک مدیریت سازمانی که در آن کار می‌کنند، بستگی دارد. این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین میزان رضایت شغلی کارکنان با سبک مدیریت مدیران بیمارستان‌های دانشگاهی شهر اصفهان در سال 1382 انجام شده است. برای انجام این پژوهش توصیفی، مقطعی و کاربردی از پرسشنامه‌‌‌های استانداردی استفاده شد که پس از سنجش روایی و پایایی براساس نمونه‌گیری آماری تصادفی طبقه‌بندی شده سهمیه‌ای بین 814 نفر از کارکنان و مدیران بیمارستان‌های مورد مطالعه توزیع گردید. تجزیه و تحلیل داده‌‌‌های پژوهش در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی با استفاده از نرم‌افزار SPSS صورت گرفته است. سبک مدیریت مشارکتی به عنوان سبک غالب در جامعه‌ی پژوهش از دیدگاه مدیران و کارکنان بوده است. بعد رابطه گرایی در مدیران عملیاتی، میانی و ارشد به ترتیب 35/6 52، 89/3 54 و 5/0 54 (‌از 75 امتیاز) و بعد وظیفه‌گرایی در مدیران عملیاتی، میانی و ارشد به ترتیب 25/9 68، 70/6 69 و 20/70 (‌از 100 امتیاز‌) بوده است. میانگین رضایتمندی کارکنان بیمارستان‌های دانشگاهی 53/0 21/3 (‌از 6 امتیاز) یعنی درجه‌ی متوسط رضایتمندی تعیین شد. میزان رضایت شغلی 3/7 درصد کارکنان در حدّ خوب، 7/64 درصد در حدّ متوسط، 1/26 درصد در حدّ ضعیف و 9/1 درصد در حدّ بسیار ضعیف ارزیابی شده است. به طور کلی کارکنان از حقوق و دستمزد و مزایا، شرایط کاری، ارتقا و ارتباطات کمترین رضایتمندی و از ماهیت کار، همکاران و سرپرستی بیشترین رضایتمندی را داشتند. بین رضایت شغلی کارکنان و سبک مدیریت مدیران رابطه‌ی معناداری وجود داشت(p<0.01). میزان رضایتمندی کارکنان تا حدود زیادی به سبک مدیریت مدیران بستگی دارد. با این وجود به کارگیری سبک مدیریت مشارکتی به بلوغ سازمانی کارکنان و زمینه‌سازی قبلی بستگی دارد. سبک مدیریت مشارکتی بدون توجه به بلوغ سازمانی کارکنان منجر به افزایش رضایتمندی کارکنان و در نهایت بهره‌وری سازمانی نخواهد شد.