تاثیر دورکاری بر عملکرد کاری کارکنان وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی

Abstract

امروزه در آغاز هزاره سوم با معنای جدیدی از کار که معنایی متفاوت با واژه قرن بیستم دارد به نام دورکاری که در واقع نقطه عزیمت از شرایط کاری استاندارد، سنتی به سمت رویه های انعطاف پذیر به واسطه به استفاده از فنآوری اطلاعات و ارتباطات است و راه حلی نوین برای دستیابی به اهداف سازمان و برآورده ساختن نیازهای منابع انسانی می باشد رو به رو هستیم. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر دورکاری بر عملکرد کاری کارکنان در وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی می باشد. که از نظر نتیجه کاربردی و از نظر هدف توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را کارکنان دورکار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی که 630 نفر هستند تشکیل می دهند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسش نامه است. روایی پرسش نامه با راهنمایی اساتید راهنما و مشاور و 10 نفر از خبرگان مورد تایید قرار گرفت وبرای پایایی سوال های پرسش نامه از روش آلفای کرونباخ استفاده شد که آلفای به دست آمده در مرحله مقدماتی 0/924 و در مرحله اصلی 0/926 است. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t، همبستگی پیرسون، آزمون فریدمناستفاده شده است.یافته های این پژوهش نشان می دهد که دورکاری با مولفه های عملکرد(تعهد سازمانی، صرفه جویی در هزینه ها، انگیزش، ارتقا، رضایت شغلی، تمرکز) ارتباط مثبت دارد و به واسطه انعطاف پذیریسبب افزایش عملکرد کارکنان شده است.نتایج این پژوهش نشان داد که عوامل مدل با هم هم ارز نیستند و تعهد سازمانی با بالا ترین میانگین رتبه ای 4/8 مهمترین عامل و ارتقا با کمترین میانگین رتبه ای 2/55 کم اهمیت ترین عامل در دورکاری شناخته شده است.