ارزیابی اقتصادی و سیاست های کنترل آلودگی هوا ناشی از حمل و نقل: مورد تهران

Abstract

آلودگی هوا که در حال حاضر یکی از عمده ترین مشکلات شهر تهران است به عنوان یک پیامد خارجی منفی هزینه هایی را بر اقتصاد<br />کشور تحمیل می کند. این هزینه ها که بعضاً قابل محاسبه نیز نم یباشد، در بلندمدت بر مشکلات زیست محیطی کشور افزوده و شرایط<br />را جهت دستیابی به توسعه پایدار دشوار خواهد ساخت. بدین لحاظ می بایست با کنترل و کاهش آلودگی هوا، زمین ههای لازم را جهت<br />ایجاد بسترهای مناسب رشد و توسعه اقتصادی فراهم نمود. کنترل آلودگی هوا در دو محور قابل ارزیابی است. محور اول ایجاد ضابطه و<br />کنترل از سوی سیاستگذار است و محور دوم برقراری مالیا تهای زیست محیطی را در برم یگیرد. با استفاده از برآوردهای انجام شده<br />توسط الگویی که آلودگی هوای ناشی از حمل و نقل را برای تهران مورد تجزیه و تحلیل قرار م یدهد، به این نتیجه م یرسیم که<br />تقاضای مسافت یک کالای کم کشش است که ناشی از پایین بودن قیمت بنزین در تهران م یباشد. نتایج حاصل از برآوردهای انجام<br />شده پس از برقراری مالیات های زیست محیطی (مالیات بر قیمت بنزین و مسافت و مالیات بر اتومبیل) نیز بیانگر این است که با توجه<br />به کم کشش بودن تقاضای مسافت طی شده، برقراری این نوع مالیات ها صرفاً برای اهداف درآمدی دولت مفید است، در حالی که<br />اهداف پیگویی یعنی کاهش آلودگی از طریق کاهش تقاضا توسط مصرف کنندگان با برقراری این نوع مالیات ها نتایج رضایت بخشی را<br />به دنبال نخواهد داشت.