سنجش میزان بهره‌مندی از مهارت‌های ارتباطی، تفکّری و پژوهشگری در میان دانش‌آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر تهران(سال تحصیلی 90-91)

Abstract

پژوهش حاضر با هدف سنجش میزان بهره‌مندی از مهارت‌های ارتباطی، تفکّری و پژوهشگری در میان دانش‌آموزان پایه پنجم ابتدایی شهر تهران انجام شد. روش پ‍ژوهش از نوع توصیفی ـ پیمایشی بود. با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چهار منطقه (شمال، مرکز، شرق و غرب) شهر تهران انتخاب شد و نمونه آماری این پژوهش 285 (145 دانش‌آموز پسر و 140 نفر دانش‌آموز دختر) دانش‌آموز بودند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمار توصیفی (فراوانی و میانگین) و استنباطی (آزمون t مستقل) استفاده شد. نتایج نشان داد که در مهارت‌های برقراری ارتباط درون فردی، تفکّر انتقادی، تفکّر خلّاق و پژوهشگری، دختران و پسران دانش‌آموز در حد متوسطی بودند، اما در کاربرد فناوری اطلاعات و ارتباطات زیر متوسط و در مهارت ارتباط بین فردی در سطح متوسط به بالا بودند. همچنین نتایج آزمون t مستقل نشان داد که در مهارت‌های بین فردی پسران به‌طور معناداری از دختران میانگین بالاتری داشتند(047/0p