اثربخشی درمان شناختی_رفتاری در بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان دارای افت تحصیلی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

Abstract

هدف از پ‍‍ژوهش حاضر بررسی تعیین اثربخشی مداخله‌های روان‌شناختی در بهبود عملکرد تحصیلی دانشجویان دارای افت تحصیلی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز بود. در این مطالعه، تمامی دانشجویان دارای افت تحصیلی دانشکده‌های هفت‌گانه این دانشگاه بودند که در سال تحصیلی 1390-1391 در مراکز مشاوره‌ی دانشگاه (هفت دانشکده) مورد مداخله‌های روان‌شناختی قرارگرفتند. در این پژوهش از روش نمونه‌گیری در دسترس استفاده شد. از میان دانشجویان (33 نفر)که دارای افت تحصیلی بودند به هسته‌های مشاوره‌ی دانشکده‌ی خود دعوت شدند. ابزار مورد استفاده در این پ‍ژوهش، معدل دو ترم متوالی دانشجویان مشمول طرح افت تحصیلی و استفاده از روش درمانی شناختی_رفتاری (c.b.t) بود. یافته‌ها نشان داد که از تعداد 33 نفر دانشجوی دارای افت تحصیلی (4/36% مرد و 6/63% زن) بودند. 8/81% مجرد و 2/18% متأهل، 3/27% بومی و 7/72% غیربومی بودند. بیشترین افت تحصیلی مربوط به دانشکده‌های پرستاری و پزشکی، 2/13% و کمترین میزان افت تحصیلی مربوط به دانشکده‌ی پیراپزشکی 8/3% بود. بیشترین علل افت تحصیلی به ترتیب: مشکلات خانوادگی 2/13%، اشتغال به کار 3/11%، عدم علاقه به رشته 3/11% و کمترین امتیاز کسب شده مربوط به کمبود اعتماد به نفس، دشواری دروس، اختلالات روانی، عدم قبولی در شهر مورد نظر و مشکلات سازگاری هرکدام 9/1% بوده است. با توجه به نتایج این پژوهش، ضروری است که مراکز مشاوره‌ی دانشجویی دانشکده‌ها برنامه‌ریزی دقیق‌تر و منظم‌تری را برای شناسایی روش‌های مؤثر بر درمان و پیش‌گیری از افت تحصیلی دانشجویان دارای افت تحصیلی به اجرا بگذارند.