وضعیت آموزشی گروه پرستاری مامایی از دیدگاه اعضای هیأت علمی

Abstract

<span>فعالیت‌های آموزشی هر کشور را می‌توان سرمایه‌گذاری یک نسل برای نسل دیگر دانست. این مطالعه‌ی توصیفی - مقطعی با هدف تعیین وضعیت آموزشی گروه پرستاری مامایی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز از دیدگاه اعضای هیأت علمی در نیم‌سال اول تحصیلی 88 – 1387 انجام گرفت. جامعه‌ی پژوهش شامل کلیه‌ی اعضای هیأت علمی دانشکده‌ی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی جندی‌شاپور اهواز می‌باشد. ابزار جمع‌آوری داده‌ها، پرسش‌نامه‌ای شامل 32 سؤال مربوط به عملکرد آموزشی اساتید است. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS نسخه‌ی 12 و با شاخص‌های آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌های پژوهش نشان داد، استفاده اعضای هیأت علمی از روش‌های تدریس: سخنرانی، پرسش و پاسخ و ترکیبی، استفاده از وسایل کمک آموزشی و تعداد جلسات هر درس تخصصی مطلوب، ولی استفاده از روش تدریس کارگاهی نامطلوب گزارش شد. میزان استفاده‌ی اعضای هیأت علمی از روش ابداعی و جدید در تدریس تئوری و بالینی و میزان مشارکت آن‌ها در برنامه‌ریزی درسی نسبتاً مطلوب بود. طبق شاخص‌های مربوط به آموزش بالینی، میزان اجرای راندهای آموزشی در هر واحد بالینی نسبتاً مطلوب، ولی کفایت تنوع و تعداد موارد بیماری برای یادگیری دانشجویان نامطلوب گزارش گردید. این مطالعه، روشی برای مقایسه وضعیت مطلوب نسبت به وضعیت موجود فراهم نمود که می‌تواند آگاهی بیشتر مسؤولان ذی‌ربط نسبت به شرایط موجود و تلاش در جهت رفع نواقص و نارسایی‌ها مطابق با نقطه نظرات اعضای هیأت علمی در جهت ارتقای کیفیت آموزشی این دانشگاه را فراهم نماید.</span>