نقش مهارت‌های حرکتی در پیش‌بینی مهارت اجتماعی و رفتار چالشی (تکراری) کودکان با اختلال طیف اتیسم

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطۀ مهارت‌های حرکتی با مهارت‌های اجتماعی و رفتارهای چالشی کودکان با اختلال طیف اتیسم انجام شده‌است. روش پژوهش از نوع تحقیقات توصیفی- همبستگی است. جامعۀ آماری، شامل کلیۀ کودکان پسر با اختلال مراکز ویژۀ اتیسم شهر تهران در سال 1396- 1395 است. از کل جامعۀ هدف، تعداد 50 پسر با اختلال طیف اتیسم در دامنۀ سنی 5 تا 14 سال به عنوان نمونۀ آماری به روش نمونه‌گیری خوشه تصادفی شدند. از فرم معلم مقیاس مهارت اجتماعی الیوت و گرشام (1999)، مقیاس تجدید نظر شدۀ رفتارهای تکراری (2000) و مقیاس رشد حرکتی درشت اولریخ2 (2000) برای گردآوری اطلاعات استفاده شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون، رگرسیون، آزمون t تحلیل شدند. نتایج نشان داد مهارت‌های حرکتی با مهارت‌های اجتماعی همبستگی مثبت و معنادار (05/0 (p<و مهارت‌های حرکتی با رفتارهای چالشی رابطۀ منفی و معنادار (05/0 (p<دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان می‌دهد که زیرمقیاس‌های جا‌به‌جایی و کنترل شئ آزمون مهارت حرکتی48 درصد توانایی پیش‌بینی مهارت اجتماعی و 24 درصد توانایی پیش‌بینی رفتارهای چالشی را در کودکان با اختلال اتیسم دارند. با توجه به نتایج تحقیق، به نظر می‌رسد مهارت‌های حرکتی به عنوان یک عامل پیش‌بینی کنندۀ توانایی ارتباط اجتماعی و کاهش رفتارهای چالشی می‌تواند به عنوان یک عامل مداخله‌ای و درمانی موثر برای بهبود و افزایش مهارت‌های اجتماعی و کاهش رفتارهای چالشی به‌کار برده شود.