نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorغلامی, فاطمهfa_IR
dc.contributor.authorجوکار, نجفfa_IR
dc.date.accessioned1399-07-09T01:55:17Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-09-30T01:55:17Z
dc.date.available1399-07-09T01:55:17Zfa_IR
dc.date.available2020-09-30T01:55:17Z
dc.date.issued2011-11-22en_US
dc.date.issued1390-09-01fa_IR
dc.date.submitted2016-06-14en_US
dc.date.submitted1395-03-25fa_IR
dc.identifier.citationغلامی, فاطمه, جوکار, نجف. (1390). بررسی و تحلیل «هفت بزم انوشیروان» در شاهنامه به عنوان نمودی از «مجلس‌گویی» در ایران پیش از اسلام. پژوهش های ادب عرفانی (گوهر گویا), 5(3), 79-98.fa_IR
dc.identifier.issn2476-3292
dc.identifier.urihttp://jpll.ui.ac.ir/article_16395.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/208990
dc.description.abstractمجلس‌گویی یکی از گونه‌های سخنوری است که در کارنامه فرهنگی ایرانیان برگ‌ و‌ باری چشمگیر داشته است. با درنگی در منابع و متون کهن می‌توان رگه‌هایی از این کارکرد فرهنگی را در دوره‌های گوناگون باز‌جست. شاهنامه فردوسی؛ بویژه بخش تاریخی آن که بر منابع پیش از اسلام تکیه دارد، در لا به لای رویداد‌ها و روایات عصر ساسانی که بیش و کم رنگ و بوی سیاسی دارد، دریچه‌ای به فضاهای فکری و فرهنگی آن عصر می‌گشاید و از چگونگی اندیشه‌های جاری آن روزگار خبر می‌دهد. مسائلی چون هستی‌شناسی، پرسش‌های کلامی، ارزش سخن و سخنوری، آداب و آیین سخن گفتن، شیوه‌های ملک‌داری، حقوق اجتماعی مردم، نقش پادشاه و دین و دولت، بخشی از آن موضوعات است. این مطالب در چارچوب و با سازو‌کاری مطرح شده‌است که با روش مجلس‌گویی در دوره اسلامی شباهت نزدیک دارد. یکی از برجسته‌ترین نمونه‌ها «هفت بزم نوشروانی» است. در این مجالس که با حضور پادشاه تشکیل می‌شد؛ بزرگمهر به طرح مسائلی حکمت‌آمیز پرداخته است که پرسش و پاسخ در آن پر‌رنگ‌تر از گونه‌های دیگر سخنوری است. این نوشتار در پی بررسی و تحلیل هفت بزم انوشیروان به عنوان نمونه‌ای از مجلس‌گویی در ایران پیش از اسلام است که بر پایه روایت شاهنامه سامان می‌یابد.fa_IR
dc.format.extent237
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherانجمن ترویج ادب فارسیfa_IR
dc.publisherUniversity of Isfahanen_US
dc.relation.ispartofپژوهش های ادب عرفانی (گوهر گویا)fa_IR
dc.relation.ispartofresearches on mystical literature(gowhar-i-guya)en_US
dc.subjectمجلس‌گوییfa_IR
dc.subjectشاهنامهfa_IR
dc.subjectهفت‌ بزم انوشیروانfa_IR
dc.subjectبزرگمهرfa_IR
dc.subjectپند و اندرزfa_IR
dc.titleبررسی و تحلیل «هفت بزم انوشیروان» در شاهنامه به عنوان نمودی از «مجلس‌گویی» در ایران پیش از اسلامfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیرازfa_IR
dc.contributor.departmentدانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شیرازfa_IR
dc.citation.volume5
dc.citation.issue3
dc.citation.spage79
dc.citation.epage98


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد