نقش سیستم‌های مغزی رفتاری و سرشت و منش در پیش‌بینی سایکوپاتی در دانش‌آموزان دارای نشانه‌های اختلال سلوک

Abstract

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش سیستم‌های مغزی‌رفتاری و سرشت و منش در پیش‌بینی سایکوپاتی در دانش‌آموزان دارای نشانه‌های اختلال سلوک بود. روش پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی بود. نمونه شامل 97 دانش‌آموز دبیرستانی دارای نشانه اختلال سلوک بود که از بین 640 دانش آموز که در سال تحصیلی 95- 96 در شهر اردبیل مشغول به تحصیل بودند و به صورت نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شده بودند، انتخاب شد. برای گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های اختلال سلوک شهریوری و همکاران، سایکوپاتی لینام و همکاران، سیستم‌های مغزی رفتاری کارور و وایت و سرشت و منش کلونینجر و شوارکیک استفاده شد. داده‌های گردآوری شده با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شد. نتایج نشان داد که سایکوپاتی با نوجویی و سیستم فعال‌ساز رفتاری رابطة مثبت و با آسیب‌پرهیزی، خودراهبری، همکاری و سیستم بازداری رفتاری رابطه منفی دارد (01/0>P). نتایج نشان داد که نوجویی از سرشت و سائق از ابعاد سیستم فعال‌ساز رفتاری می‌توانند سایکوپاتی را در دانش‌آموزان دارای اختلال سلوک پیش‌بینی نمایند. به نظر می‌رسد در دانش‌آموزان دارای اختلال سلوک هرچه سیستم فعال‌سازی فعال‌تر باشد و این افراد به دنبال نوجویی و ریسک بیشتر باشند سایکوپاتی بالاتری از خود نشان می‌دهند.