نقش میانجی خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت با انگیزش پیشرفت

Abstract

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش واسطه‌ای خودکارآمدی در رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت بر انگیزش پیشرفت دانش‌آموزان انجام شد. طرح این پژوهش توصیفی و از نوع همبستگی است. به این منظور 308 نفر از دانش‌آموزان پایه نهم شهرستان سلماس (150 پسر و 158 دختر) به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب شدند و به مقیاس‌های خودکارآمدی عمومی شرر، هوش هیجانی شات، خلاقیت عابدی و انگیزش پیشرفت هرمنس پاسخ دادند. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج تحلیل داده‌ها نشان داد که بین هوش هیجانی و خلاقیت با خودکارآمدی رابطه مثبت و معنادار و هم‌چنین رابطه معناداری بین هوش هیجانی و خلاقیت با انگیزش پیشرفت از طریق میانجی‌گری خودکارآمدی به دست آمد. نتایج مدل معادلات ساختاری نشان از برازندگی مدل مفروض تحقیق داشت. با توجه به یافته‌ها می‌توان گفت که خودکارآمدی نقش واسطه‌ای در رابطه بین هوش هیجانی و خلاقیت با انگیزش پیشرفت دارد. براین اساس با در نظرگرفتن متغیرهایی چون نقش هوش هیجانی، خلاقیت و خودکارآمدی می‌توان میزان انگیزش پیشرفت دانش‌آموزان را ارتقاء بخشید.