تأثیر راهبردهای نیروی کار احساسی بر عملکرد شغلی به‌واسطه فرسودگی احساسی

Abstract

با توسعۀ روزافزون اقتصاد و افزایش رقابت میان ارائه‌دهندگان خدمات، مدیریت احساسات در محل کار به‌طور فزاینده‌ای مهم شده است. بازیگری ظاهری و بازیگری عمیق به‌عنوان راهبردهای نیروی کار احساسی مطرح می‌شوند که افراد با استفاده از آن‌ها سعی می‌کنند احساسات خود را در محیط کار مهار نمایند. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر راهبردهای نیروی کار احساسی بر عملکرد شغلی به‌واسطۀ فرسودگی احساسی است.با استفاده از روش پیمایشی، 210 پرستار بیمارستان تخصصی دولتی از طریق نمونه‌گیری طبقه‌ای انتخاب شدند. اثرات مستقیم و الگوی میانجی‌گری متغیرها با استفاده از نرم‌افزارهای معادلات ساختاری موردبررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از تحلیل‌ها نشان داد که راهبرد بازیگری ظاهری چه به‌صورت مستقیم و چه باواسطۀ فرسودگی احساسی بر روی عملکرد شغلی پرستاران موردمطالعه تأثیری نداشت. درحالی‌که راهبرد بازیگری عمیق به‌صورت مستقیم و غیرمستقیم (واسطه فرسودگی احساسی) روی عملکرد شغلی تأثیر گذاشت. همچنین، فرسودگی احساسی تأثیر منفی بر عملکرد شغلی داشت.لذا به‌کارگیری برنامه‌هایی جهت تقویت بازیگری عمیق و کاهش بازیگری ظاهری از طریق آموزش و ایجاد ارتباطات بهتر با پرستاران، و برنامه‌ریزی بهتر ساعات کاری باعث کاهش میزان فرسودگی احساسی می‌شود.