چارچوب فراگیر اعمال تغییرات سازمانی

Abstract

برخورداری از مدلی یکپارچه برای مدیریت تغییرات می‌تواند پیچیدگی ذاتی تغییر را با تشخیص رابطه میان عناصر حیاتی، ساده کند. به دلیل پویایی عوامل مؤثر بر تغییرات سازمانی و برهم‌کنشی آن‌ها بر یکدیگر، تدوین مدلی ایستا چندان راهگشا نیست. در مطالعه پیش‌رو سعی شد در چهار مرحله و با ترکیب روش‌های کیفی (تحلیل محتوا و فن دلفی) با روش‌های هوش مصنوعی (الگوریتم ژنتیک و مفهوم منطق فازی)، روشی جدید برای ساخت الگوی پویا و یکپارچه تغییرات سازمانی ایجاد شود تا بتوان میزان موفقیت تغییر را تخمین زد. به‌علاوه با اعمال محدودیت‌های حاکم بر شرایط مختلف، نقشه راهی در اختیار مدیران برای هدایت تغییر قرار دهد. پس از احصاء و غربال عوامل مؤثر بر تغییرات با روش‌های کیفی، مدل اولیه به دلیل پیچیدگی و ابعاد بالای مسئله با نظریه فازی ساخته و برای دقیق‌تر کردن مدل از الگوریتم ژنتیک استفاده شد. برای اعمال محدودیت‌ها و یافتن مقدار قابل‌قبول متغیرها جهت موفقیت برنامه تغییر از الگوریتم ژنتیک استفاده شد.