بازشناسی فعل‌های دستوری در زبان فارسی و آموزش آن‌ها به غیرفارسی‌زبانان

Abstract

<em>پژوهش حاضر، تلاشی است برای بازشناسی فعل‌های دستوری زبان فارسی و آموزش آ‌ن‌ها به غیرفارسی‌زبانان بر مبنای رویکرد ارتباطی و در چارچوب آموزه‌های برنامۀ کمینه‌گرا. بر این اساس، در این پژوهش</em><em>دو هدف پیاپی دنبال می‌شود: نخست، بازنگری در فعل‌های دستوری زبان فارسی، تبیین نقش و جایگاه هریک از آن‌ها و ارائۀ تحلیلی تبیینی از ساخت‌های نحوی مرتبط با این افعال. دوم، آموزش فعل‌های دستوری فارسی به غیرفارسی‌زبانان بر مبنای این بازنگری</em><em>و گنجاندن قانونمندی‌های مرتبط با این افعال (مانند جایگاه نشانۀ نفی</em><em> جمله</em><em>) در تدوین مواد درسی و درس‌نامه‌ها.</em><em> مسئله‌ای که پیش رو قرار دارد، </em><em>این است که «آیا</em><em> آموزش فعل‌های دستوری زبان فارسی بر مبنای یافته‌ها و دسته‌بندی‌های زبان‌شناختی، تأثیری معنادار بر افزایش میزان یادگیری زبان‌آموزان غیرفارسی‌زبان دارد؟» پس از بحثی تفصیلی در باب فعل‌های دستوری فارسی، در بخش مطالعۀ میدانی، درس‌نامه‌ای بر مبنای یافته‌های نظری و در چارچوب رویکرد ارتباطی تدوین می‌شود و از رهگذر مقایسۀ دو گروه از زبان‌آموزان غیرفارسی‌زبان ـ یعنی گروه کنترل و گروه آزمایش ـ نشان داده می‌شود که فرایند آموزش و یادگیری ساخت‌های نحوی مرتبط با فعل‌های دستوری، بر اساس درس‌نامۀ جدید، به‌مراتب آسان‌تر و بهتر است؛ چنان‌که در مرحلۀ پس‌آزمون، میانگین عملکرد گروه آزمایش بیش از پنج نمره فراتر از گروه کنترل است.</em> <strong> </strong>