اعتبار یابی مقیاسی برای سنجش بهروری در دانشگاه ها

Abstract

هدف اساسی پژوهش حاضر تهیه مقیاسی معتبر برای سنجش بهره­وری در دانشگاه ها است. در این پژوهش، ‌جامعه­ی آماری را کلیه­ی کارکنان بخش­های مختلف دانشگاه ها، واحدها و مراکز آموزشی دریایی از جمله: رودهن، دماوند، فیروزکوه، پردیس، بومهن و نوشهر تشکیل داده اند. گروه نمونه تعداد 270 نفر برآورد شده است که از روش طبق بندی متناسب با حجم آماری استفاده شده است. پژوهش حاضر از لحاظ هدف از نوع کاربردی و از نظر روش اکتشافی است. ابزار سنجش در این پژوهش شامل پرسش نامه بهره­وری که براساس مدل اچیو هرسی و گلد اسمیت تهیه شده است و دارای ابعاد توان، وضوح نقش، کمک، انگیزه، ارزیابی، اعتبار و محیط (93/0= α ) می­باشد. نتایج حاصل از روش تحلیل عامل نشان داد که بهره­وری در دانشگاه ها از ابعاد اعتبار (سؤالات 24-32-33-34-35-36-37-40-41-42-43-47)، توان (سؤالات 1-2-4-5-6-8-18-21)، انگیزه (سؤالات 9-26-27-28- 29)، ارزیابی (سؤالات 15-30-31 )، کمک (سؤالات 11-13-14)، محیط (سؤالات 19-23-46) و وضوح (سؤالات 3- 7) تشکیل شده است و بعد اعتبار بیشترین نقش را در شکل گیری بهره­وری در دانشگاه داشته است. با توجه به نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می­شود که تصمیمات مدیران در رابطه با مسیر حرفه­ای افراد (مانند تجزیه و تحلیل شغل، استخدام، ارزیابی، آموزش، ارتقاء و جدایی از سازمان) مستند و قانونی باشد. افراد نحوه انجام کار را بدانند و با توافقی که از قبل روی اهداف انجام شده است برای شناخت بیشتر و محقق کردن آنها به پرسش کردن تشویق شوند.