نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorبهار, هناءfa_IR
dc.contributor.authorمیرزایی حصاریان, محمدباقرfa_IR
dc.contributor.authorگل پور, لیلاfa_IR
dc.date.accessioned1403-12-20T21:52:55Zfa_IR
dc.date.accessioned2025-03-10T21:52:55Z
dc.date.available1403-12-20T21:52:55Zfa_IR
dc.date.available2025-03-10T21:52:55Z
dc.date.issued2024-02-20en_US
dc.date.issued1402-12-01fa_IR
dc.date.submitted2024-02-29en_US
dc.date.submitted1402-12-10fa_IR
dc.identifier.citationبهار, هناء, میرزایی حصاریان, محمدباقر, گل پور, لیلا. (1402). ساختمان دستوری گروه اسمی در نوشتار فارسی‌آموزان عرب سطح فرامیانی (تحلیلی بر پایه نظریه عمومی زبان). مطالعات آموزش زبان فارسی, 8(14), 13-42.fa_IR
dc.identifier.issn2538-6042
dc.identifier.urihttp://maz.journals.miu.ac.ir/article_8306.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/1126809
dc.description.abstractگروه‌های اسمی در زبان فارسی به دلیل تعداد و نوع وابسته‌هایی که پیش و پس از هسته گروه اسمی می‌گیرند، از اهمیت شایانی برخوردارند. شناسایی و بررسی گروه اسمی در نوشته‌های عرب زبانان از جنبه‌های مختلف کمک قابل توجهی به علمی‌‌تر شدن فرایند آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان‌ می‌کند. هدف از این پژوهش درواقع برداشتن گامی برای آشنایی بیشتر با ویژگی‌های دستوری نوشتار فارسی‌آموزان‌ می‌باشد. پرسش‌ اصلی این تحقیق، چگونگی ساختمان دستوری گروه‌های اسمی و تعیین پرکاربردترین و کم‌کاربردترین وابسته‌های گروه اسمی در نوشتار فارسی‌آموزان عرب در سطح فرامیانی است. تحقیق با استفاده از پیکرۀ زبانی برگرفته از 32 آزمون نگارش پایان دورۀ تکمیلی فارسی‌آموزان عرب مرکز آموزش زبان فارسی دانشگاه بین المللی امام خمینی(ره) بر پایه کتاب توصیف ساختمان زبان فارسی باطنی انجام گرفته است. یافته‌های پژوهش فرضیۀ مربوط به پرسش نخست مبنی بر بیشتر بودن گروه‌های اسمی بدون وابسته و نیز فرضیۀ دوم پژوهش مبنی بر ‌این که در گروه‌های اسمی تک وابسته، وابسته‌های پیرو «اسم»، «صفت» و وابستۀ پیشرو «اشاری‌» بیشترین فراوانی را دارند، تایید نمود با این توضیح که وابستۀ پیرو «گروه اسمی» نیز تقریباً به اندازۀ وابستۀ پیرو «صفت» فراوانی داشته‌‌است. نکته دیگر کاربرد قابل توجه گروه‌ اسمی و گروه حرف اضافه‌ای به عنوان وابستۀ هسته گروه اسمی است. به نظر می‌رسد استفاده از سازه‌هایی همچون گروه اسمی، گروه حرف اضافه‌ای و بند موصولی در درون ساختمان گروه اسمی می‌تواند به عنوان یکی از نشانه‌های پیشرفت سطح زبانی تلقی شود.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherجامعه المصطفی العالمیهfa_IR
dc.relation.ispartofمطالعات آموزش زبان فارسیfa_IR
dc.subjectفارسی‌آموز عربfa_IR
dc.subjectسطح فرامیانیfa_IR
dc.subjectساختمان دستوریfa_IR
dc.subjectگروه اسمیfa_IR
dc.subjectنوشتارfa_IR
dc.titleساختمان دستوری گروه اسمی در نوشتار فارسی‌آموزان عرب سطح فرامیانی (تحلیلی بر پایه نظریه عمومی زبان)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeمقاله پژوهشیfa_IR
dc.contributor.departmentدانش آموخته کارشناسی ارشد آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه آزفای دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentاستادیار گروه آزفای دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین، ایران.fa_IR
dc.citation.volume8
dc.citation.issue14
dc.citation.spage13
dc.citation.epage42


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد