اثر محافظتی تمرین هوازی و ژل رویال بر شاخص‌های پروفیبروژنیک بافت کبدی و مقاومت به انسولین در موش‌های چاق

Abstract

مقدمه: چاقی با عوارض متابولیکی متعدد مانند افزایش شاخص‌های پروفیبروژنیک بافت کبدی مشخص می شود. اکثر داروهای ضد چاقی دارای عوارض جانبی کبدی هستند. هدف این پژوهش تعیین اثر محافظتی تمرین هوازی و ژل رویال بر شاخص‌های پروفیبروژنیک بافت کبدی و مقاومت به انسولین در موش‌های چاق بود. مواد و روش‌ها: در این تحقیق تجربی، 45 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در پنج گروه رژیم غذایی نرمال (ND)، رژیم غذایی پرچرب (HFD)، رژیم غذایی پرچرب-تمرین (HFDT)، رژیم غذایی پرچرب-ژل رویال (HFDRJ) و رژیم غذایی پرچرب-تمرین- ژل رویال (HFDTRJ) قرار گرفتند. گروه‌های مکمل، طی دوره مداخله روزانه 100 میلی‌گرم ژل رویال (به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) رقیق شده در آب مقطر را به صورت خوراکی دریافت کردند. برنامه تمرین هوازی شامل دویدن روی تردمیل با شدت 60-50 درصد اکسیژن مصرفی (VO2max)، پنج روز هفته به مدت هشت هفته اجرا شد. میزان بیان ژن‌های فاکتور رشدی تغییر شکل دهنده بتا (TGF-β) و Smad3 به روش Real Time PCR اندازه‌گیری شد. یافته‌ها: افزایش معنی‌داری در میزان TGF-β، Smad3 و مقاومت به انسولین در گروه‌های HFD، HFDT، HFDRJ و HFDTRJ نسبت به گروه ND مشاهده شد (001/0=P). همچنین کاهش معنی‌داری در مقادیر TGF-β، Smad3 و مقاومت به انسولین در گروه‌های HFDT، HFDRJ و HFDTRJ نسبت به گروه HFD؛ و HFDTRJ نسبت به گروه‌های HFDRJ مشاهده شد (001/0=P). نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد تمرین هوازی به همراه ژل رویال می‌تواند به کاهش مقاومت به انسولین و بهبود شاخص‌های پروفیبروژنیک بافت کبدی در چاقی ناشی از رژیم غذایی پرچرب کمک کند.