مدل ارتقاء یادگیری فناورانه برای توسعه نوآوری دوسوتوان؛ مطالعه موردی صنعت فولاد کشور

Abstract

ماهیت پیچیده و همواره در حال تغییر محیط سبب شده که نوآوری مهم‌ترین عامل حفظ و ارتقاء عملکرد شرکت‌ها باشد. در نگاهی جامع به آن، مفهوم نوآوری دوسوتوان مطرح شده که با تمرکز بر نوآوری بهره‌بردارانه به حفظ موقعیت رقابتی محصولات موجود و با توجه به نوآوری اکتشافی در پی دستیابی به بازارها و محصولات جدید است. یکی از مهم‌ترین فرآیندهایی که در پیشینه دستیابی به این نوع از نوآوری و غلبه بر چالش‌های آن به ویژه در شرکت‌های تازه‌وارد مورد توجه بوده ارتقاء توانمندی فناورانه با استفاده از مکانیزم‌های یادگیری است. این پژوهش سعی داشته با ارزیابی اثربخشی این مکانیزم‌ها در صنعت فولاد کشور، برنامه‌های سیاستی مناسب برای ارتقاء آن را پیشنهاد نماید و به این منظور از تلفیق روش گروه متمرکز و شبکه عصبی مصنوعی استفاده شد. یافته‌ها که با استفاده از داده‌های طرح پیمایش نوآوری به دست آمده نشان داده‌اند یادگیری از طریق انجام کار مهم‌ترین مکانیزم یادگیری است که شرکت‌های فولادی باید به آن توجه نمایند. برای نوآوری بهره‌بردارانه، یادگیری از طریق کپی‌برداری و طراحی و برای نوآوری اکتشافی، یادگیری از طریق تعامل و جستجو در رده یعدی قرار دارند. در گام آخر نیز با مطالعه سیاست‌های این صنعت در سطح جهان، 20 ابزار سیاستی پیشنهاد و با نظر گروه متمرکز، هفت برنامه به عنوان مهم‌ترین اقدامات تأثیرگذار در یادگیری فناورانه شناسایی و پیشنهاد شده است.