بررسی میزان قرآن‌خوانی و درک معنا و ترجمه قرآن در ایران (برپایه داده‌‌های پیمایش ملی سنجش شاخص‌‌های توسعه فرهنگ قرآنی در سال 1400)

Abstract

سنجش دین‌ داری به عنوان یکی از مباحث مهم جامعه‌شناسی دین، می‌تواند کمک زیادی به سیاست‌گذاری و برنامه‌ریزی بخصوص در جوامع دینی کند. به علاوه سنجش درست و علمی میزان دین‌داری می‌تواند انگاره‌های گوناگون در خصوص جایگاه دین و عملکرد دینی حاکمیت در کشور را اصلاح نماید. میزان خواندن قرآن و توجه به معنای آیات و ترجمه آنها به عنوان یکی از نمود‌های مهم و قابل سنجش و اندازه‌گیری رفتار دینی در سطح جامعه اسلامی، یکی از شاخص‌هایی است که علاوه بر نشان دادن وضعیت دینی، میزان موفقیت سیاست‌ها و برنامه‌های این حوزه را نیز روشن می‌کند. در این پژوهش با استفاده از روش تحقیق آمیخته و نیز بکار گیری روش پیمایش در سطح ملی، کوشش شده شاخص‌های توسعه فرهنگ قرآنی در کشور به دقت بررسی و سنجیده شود. حجم نمونه برابر 1500نفر بوده است که به تفکیک جنس، مذهب، محل سکونت، سطح تحصیللات و سن نمونه گیری شده‌اند. از بررسی داده‌های به دست‌آمده پژوهش، این نتایج به دست آمده است: ارتباط معنا داری میان جنسیت و میزان قرآن خواند افراد وجود دارد. ارتباط مستقیمی میان سطح تحصیلات و قرآن خواندن روزانه و درک معنای آیات وجود دارد. ارتباط معناداری میان مذهب و میزان قرآن خواندن افراد به چشم می‌خورد.