استعاره‌های هستی‌شناختی حوزۀ قیامت در جزء سی قرآن کریم

Abstract

استعارۀ مفهومی که رویکردی جدید در زبان‌شناسی شناختی است، در تبیین و روشنگری متون به‌ویژه متون دینی نقش به-سزایی دارد. کاربرد این نظریه در سبک‌شناسی شناختی و تحلیل متون ادبی و دینی می‌تواند کارگشا باشد. از آن‌جایی که زبان دین، زبانی استعاری است، استعاره‌های مفهومی در آن کارکرد فراوانی دارند. در این پژوهش بر آن هستیم تا براساس شیوۀ توصیفی- تحلیلی استعاره‌های هستی‌شناختی حوزۀ قیامت در جزء سی قرآن کریم را واکاوی کنیم و به این پرسش‌ها پاسخ دهیم که کارکرد استعاره‌های هستی‌شناختی حوزۀ مفهومی قیامت در جزء سی قرآن کریم به چه صورت است- ؟ با بررسی استعاره‌های هستی‌شناختی حوزۀ مفهومی قیامت در جزء سی قرآن کریم براساس نظریۀ استعارۀ مفهومی به چه ویژگی‌هایی می‌توان دست یافت؟ یافته‌ها نشان می‌دهد که تجسم‌بخشیدن به مفاهیم انتزاعی و ملموس‌ترکردن آنها از برجسته‌ترین کارکرد استعاره‌های هستی‌شناختی است و بررسی استعاره‌های هستی‌شناختی حوزۀ مفهومی قیامت در جزء سی دست‌یابی به ویژگی‌هایی براساس استعارۀ مفهومی لیکاف و جانسون است.