رابطۀ اجتناب تجربی و دشواری در تنظیم هیجان با اندیشه‌پردازی خودکشی: نقش واسطه‌ای دشواری‌های بین‌فردی

Abstract

هدف پژوهش حاضر تعیین نقش واسطه‌ای دشواری‌های بین‌فردی در رابطۀ بین اجتناب تجربی و دشواری در تنظیم هیجان با اندیشه‌پردازی خودکشی است. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و براساس هدف، کاربردی است. جامعۀ آماری پژوهش شامل تمام شهروندان شهر کرج در پاییز سال 1398 به تعداد 124,688 نفر است که از میان آن‌ها تعدادی به روش نمونه‌برداری تصادفی دومرحله‌ای انتخاب شدند. در مرحلۀ اول، با مراجعه به سایت شهرداری شهر کرج دو منطقۀ 3 و 7 و در مرحلۀ دوم بوستان هامون از منطقۀ 3 و بوستان نبوت از منطقۀ 7 انتخاب شدند. درنهایت نیز از بین این افراد 270 نفر (125 نفر مرد و 143 نفر زن و 2 نفر نامعلوم) انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامۀ دشواری در تنظیم هیجان گراتز و روئمر (ERDS)، پرسشنامۀ اجتناب تجربی چندبعدی گامز، چمیلوسکی، کوتوو، راجرو و واتسون (MEAQ)، مقیاس دشواری‌های بین‌فردی-47 پیلکونیس، کیم، پرویتی و بارخام (IIP) و مقیاس شناخت‌های خودکشی رود و همکاران (SCS) بود. برای تحلیل داده‌ها از روش مدل‌یابی معادلات ساختاری و نرم‌افزارهای SPSS-22 و Amos-24 استفاده شد. در پژوهش حاضر، ضریب مسیر غیرمستقیم بین اجتناب تجربی و اندیشه‌پردازی خودکشی (066/0=β، 003/0=P) و دشواری در تنظیم هیجان و اندیشه‌پردازی خودکشی (086/0=β، 006/0=P) مثبت و در سطح 01/0 معنادار بود. به‌طورکلی، پژوهش حاضر نشان داد دشواری‌های بین‌فردی، رابطۀ اجتناب تجربی و دشواری در تنظیم هیجان را با اندیشه‌پردازی خودکشی واسطه‌گری می‌کند.