| dc.contributor.author | سهرابی, زهرا | fa_IR |
| dc.contributor.author | درتاج, فریبرز | fa_IR |
| dc.contributor.author | لطفی عظیمی, افسانه | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-07-08T20:26:06Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-09-29T20:26:06Z | |
| dc.date.available | 1399-07-08T20:26:06Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-09-29T20:26:06Z | |
| dc.date.issued | 2020-09-22 | en_US |
| dc.date.issued | 1399-07-01 | fa_IR |
| dc.date.submitted | 2020-03-29 | en_US |
| dc.date.submitted | 1399-01-10 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | سهرابی, زهرا, درتاج, فریبرز, لطفی عظیمی, افسانه. (1399). اثربخشی آموزش خود دلگرم سازی مبتنی بر نظریه آدلر بر خودکارآمدی تصوری و بهزیستی روانشناختی. نشریه پژوهش در نظام های آموزشی, 14(50), 37-55. doi: 10.22034/jiera.2020.213280.2180 | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2383-1324 | |
| dc.identifier.uri | https://dx.doi.org/10.22034/jiera.2020.213280.2180 | |
| dc.identifier.uri | http://www.jiera.ir/article_110887.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/88131 | |
| dc.description.abstract | پژوهش حاضر با هدف آموزش خود دلگرمسازی مبتنی بر نظریه آدلر بر خودکارآمدی تصوری و بهزیستی روانشناختی دانشآموزان دختر مقطع متوسطه انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی و طرح پیشآزمون-پسآزمون و پیگیری 6 ماهه با گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش متشکل از کلیه دانشآموزان دختر مقطع متوسطه دوم مدارس دولتی شهر تهران بود که در سال 98-1397 مشغول به تحصیل بودند. نمونهی این پژوهش شامل 60 نفر (30 نفر گروه آزمایش و 30 نفر گروه کنترل) بود که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب شدند و سپس گروه آزمایش به مدت 8 جلسهی 90 دقیقهای (هفتهای یک جلسه) تحت آموزش خود دلگرم سازی قرار گرفتند و گروه کنترل نیز هیچ آموزشی دریافت نکرد. ابزار استفاده شده در این پژوهش شامل مقیاس خودکارآمدی تصوری دانشآموزان جینک و مورگان (1999) و مقیاس بهزیستی روانشناختی ریف (1989) بود. برای تجزیهوتحلیل دادهها از روش تحلیل اندازهگیری مکرر استفاده شد. نتایج تجزیه و تحلیل دادهها نشان داد که آموزش خود دلگرم سازی باعث افزایش خودکارآمدی تصوری (01/0 >P ) و بهزیستی روانشناختی (01/0 >P ) دانشآموزان شده است و این تأثیر در بهزیستی روانشناختی پس از مرحله پیگیری پایدار مانده است. با توجه به اثربخش بودن این آموزش بر افزایش خودکارآمدی تصوری و بهزیستی روانشناختی ارائهی این آموزش برای دانشآموزان مفید ارزیابی میشود. | fa_IR |
| dc.format.extent | 503 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | انجمن پژوهش های آموزشی ایران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | نشریه پژوهش در نظام های آموزشی | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | jiera | en_US |
| dc.relation.isversionof | https://dx.doi.org/10.22034/jiera.2020.213280.2180 | |
| dc.subject | بهزیستی روانشناختی | fa_IR |
| dc.subject | خود دلگرم سازی | fa_IR |
| dc.subject | خودکارآمدی تصوری | fa_IR |
| dc.title | اثربخشی آموزش خود دلگرم سازی مبتنی بر نظریه آدلر بر خودکارآمدی تصوری و بهزیستی روانشناختی | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | مقاله پژوهشی | fa_IR |
| dc.contributor.department | کارشناسی ارشد روان شناسی تربیتی دانشگاه علامه طباطبائی | fa_IR |
| dc.contributor.department | استاد تمام روانشناسی تربیتی دانشگاه علامه طباطبایی | fa_IR |
| dc.contributor.department | استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران جنوب | fa_IR |
| dc.citation.volume | 14 | |
| dc.citation.issue | 50 | |
| dc.citation.spage | 37 | |
| dc.citation.epage | 55 | |