عوامل موثر بر گرایش دانش آموزان پسر دوره پیش دانشگاهی به مواد مخدر از دیدگاه آنان، مجریان قانون و متخصصان تعلیم و تربیت

Abstract

مقاله حاضر، به بررسی عوامل مؤثر بر گرایش دانش‌آموزان دوره پیش‌دانشگاهی شهر تهران به مواد مخدر از دیدگاه دانش‌آموزان، مجریان قانون و متخصصان تعلیم و تربیت شهر تهران می‌پردازد. بر اساس روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای و فرمول تعیین حجم نمونه، تعداد 600 نفر(40 مجری قانون، 60 متخصص تعلیم و تربیت و 500 دانش‌آموز پسر دوره پیش‌دانشگاهی) حجم نمونه پژوهش حاضر را تشکیل می‌دهد. یک پرسشنامه 277 سؤالی بر روی گروه نمونه اجراء و بر اساس آزمون آماری تحلیل عاملی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها نشان داد، به ترتیب 18 متغیر مستقل: دوره نوجوانی، ژنتیک، صفات شخصیتی، اختلالات روانی، نگرش مثبت به مواد، موقعیت‌های مخاطره‌آمیز، تاثیر مواد بر فرد، خانواده، دوستان، مدرسه، محل سکونت، قوانین، بازار مواد، مصرف‌ مواد به عنوان هنجار اجتماعی، کمبود فعالیت‌های جایگزین، کمبود امکانات فرهنگی، کمبود امکانات مشاوره‌ای و توسعه صنعتی بر متغیر وابسته(گرایش به مواد مخدر) تاثیر مستقیم دارند. در مجموع، این 18 متغیر مستقل46 درصد واریانس گرایش دانش‌آموزان به مواد مخدر را تبیین می‌کنند. این نتایج با یافته‌های پژوهش‌های پیشین همخوانی دارد.