ارائه الگوی مدیریت بحران حضرت ابراهیم(ع) با بهره‌گیری از ابعاد چرخه سامانه مدیریت بحران جامع

Abstract

این مقاله با هدف تبیین نقش حضرت ابراهیم(ع) در مدیریت بحرانهایی که ایشان با آنها روبه‌رو بود درصدد است تا الگوی مدیریت بحران آن حضرت را با بهره‌گیری از ابعاد چرخه سامانه مدیریت بحران جامع ارائه کند. مطالعه موردی سیره حضرت ابراهیم(ع) به این دلیل حائز اهمیت است که ایجاد الگوی مدیریت بحران آن حضرت می‌تواند الگوی مناسبی برای مدیریت بحران در سازمانهای امروزی به‌طور عام باشد. روش پژوهش به‌لحاظ هدف، کاربردی و چگونگی گردآوری اطلاعات نیز توصیفی ـ تحلیلی است. ابزار گردآوری اطلاعات، بررسی و مطالعه متون و اسناد است. این پژوهش با رویکرد کیفی ـ پدیدارشناسانه و با استفاده از روش تحلیل هرمونتیک در مطالعه متون در مشخص‌کردن ابعاد و مؤلفه‌های مدیریت بحران حضرت ابراهیم(ع) با بهره‌گیری از ابعاد چرخه سامانه مدیریت بحران جامع با توجه به مؤلفه‌های پیشگیری، آمادگی، مقابله و بازسازی سعی کرده است. نتایج تحلیل نشان داد مدیران با داشتن ذهنی کل‌نگر می‌توانند در سازمان خود مشکل اصلی را شناسایی، و با ایجاد بحرانی عمدی، بحرانهایی را مهار کنند که پنهان و راهبردی است و در رفع آن بحران اقدام کنند.