ویتگنشتاین: نظریة تصویری گزاره
(ندگان)پدیدآور
شاه میر, سعیدهنوع مدرک
Textترویجی
زبان مدرک
فارسیچکیده
در این مقاله مطابق ترتیب بندهای تراکتاتوس، ابتدا به شرح مختصری از هستی شناسی ویتگنشتاین خواهیم پرداخت. ویتگنشتاین در حوزة هستیشناسی، بحث خود را با امر واقع آغاز میکند و سپس برای وضوح بخشیدن به این مفهوم، از مفاهیم حالات امور و اشیاء مدد میگیرد. در حوزه معناشناختی نیز - در پی ارائة یک نظریة معنا- با یک شرح کلی دربارة تصویرگری آغاز میکند و به دنبال آن به بررسی گزاره میپردازد و در نهایت تحلیل خود را با بکارگیری مفاهیم گزارههای پایه و اسامی، کامل میکند. در نگاه ویتگنشتاین، همواره میان دو ساحت زبان (اندیشه) و ساحت جهان تناظر برقرار است و تنها در این صورت است که می توان از معناداری گزارهها سخن به میان آورد. در این مقاله، تلاش میشود با تکیه بر آموزههای ویتگنشتاین در دو حوزة هستیشناسی و معناشناسی، به بررسی آراء وی پرداخته و نسبت میان این هر دو را مورد کنکاش قرار دهیم.
کلید واژگان
ویتگنشتاینامر واقع
حالات امور
گزاره
تصویر
شماره نشریه
1تاریخ نشر
2020-03-201399-01-01
ناشر
پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگیInstitute for Humanities and Cultural Studies
سازمان پدید آورنده
دانشکده زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبائیشاپا
2383-06622383-0670




